Ο νους δεν είναι ενα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φλόγα που πρέπει να ανάψει
Γράφει ο Φοίβος Καλφόπουλος
Το άστρο του Σείριου μαζί με το πλανήτη της Αφροδίτης και τον Δία αποτελούν τα πιο φωτεινά σώματα στο νυκτερινό θόλο. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Σείριος αποτέλεσε το πιστό σκυλί του κυνηγού Ωρίωνα. Ο μύθος φέρει τον θεό του ήλιου Απόλλωνα να ζηλεύει τον Ωρίωνα, εξ αιτίας της αγάπης του για τη θεά Άρτεμη. Για να εξουδετερώσει τον φημισμένο κυνηγό, ο Απόλλωνας μηχανεύεται αγώνες τοξοβολίας στους οποίους η θεά συμμετέχει και σκοτώνει άθελα της τον Ωρίωνα. Από τότε τον τοποθετεί σε τέτοιο σημείο στον νυχτερινό ουρανό ώστε να διακρίνεται και από τα δύο ημισφαίρια. Στη συνέχεια αποφασίζει να μην τον αφήσει μόνο. Τοποθετεί σχεδόν δίπλα του τον πιστό σκύλο Σείριο...
Το άστρο του Σείριου κατείχε ιδιαίτερο ρόλο στο πολιτισμό των Αιγυπτίων. Θεωρούταν ως το σημαντικότερο άστρο στο νυκτερινό ουρανό και αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε βασική επιρροή στο θρησκευτικό τους σύστημα. Αποκαλούταν ως Σώθις και συσχετιζόταν με την Θεότητα Ίσιδα. Η Ίσιδα αντιπροσωπεύει τη θηλυκή πλευρά στη θεϊκή τριαδικότητα την οποία συμπληρώνουν ο Όσιρις και ο γιος τους Ωρος. Τέτοια ήταν η σημασία που κατείχε για τους Αιγύπτιους ο Σείριος που σχεδόν κάθε θεότητα τους με τον έναν η με τον άλλο τρόπο είχε κάποια σύνδεση με το άστρο.
Οι Αιγύπτιοι συγχρόνισαν το ημερολόγιο τους με την άνοδο του Σείριου στο νυκτερινό ουρανό η οποία πραγματοποιούταν ακριβώς πριν το ετήσιο πλημμύρισμα του Νείλου τις καλοκαιρινές ημέρες . Η περίοδος των ήμερων του σκύλου ( το προσωνύμιο που δόθηκε στον αστερισμό του Σείριου ) ξεκινούσε στις 23 Ιουνίου και τελείωνε στις 23 Αυγούστου και αποτελούσαν για τους Αιγύπτιους και τους υπόλοιπους αρχαίους λαούς τις πιο ζεστές ημέρες του χρόνο
O Σείριος , οι Αιγύπτιοι και οι αινιγματικοι Ντογκον
<< Is a God to live in a dog ? >>
Αleister Crowley Liber Al Vel Legis Το βιβλίο του Νόμου
Στη κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας είχαν προνοήσει για τη κατασκευή διόδων-παρατηρήτηριων των άστρων και βεβαίως στην Αίθουσα της Βασίλισσας Ίσιδας υπήρχε ένα τέτοιο για την ουράνια μελετη(;) του Σείριου..
Το άστρο του Σείριου η Σωθις εξαφανιζόταν από τον νυκτερινό ουρανό για 70 ημέρες. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως βρισκόταν στο Ντουατ τον κάτω κόσμο. Η επάνοδος του στον ουρανό λίγο πριν την ηλιακή ανατολή αποτελούσε γεγονός ύψιστης σημασίας για τους Αιγυπτίους, σε σημείο που κατασκεύασαν ναούς με τους κύριους χώρους τους προσανατολισμένους ακριβώς σε εκείνο το σημείο του ορίζοντα που θα ανέτελλε ο αστέρας το συγκεκριμένο πρωινό. Το φως του Σείριου θα έφθανε μέσω του διαδρόμου ( λόγω της ακριβούς ευθυγράμμισης) στο βωμό του εσωτερικού ιερού , όπως η ακτίνα ενός ειδικού φακού. Αυτή η εστιασμένη ακτίνα ενός μόνο αστέρα θα έφθανε στο βωμό γιατί η ευθυγράμμιση ήταν εξαιρετικά ακριβής και ο ναός ήταν βυθισμένος στο απόλυτο σκοτάδι. Σε έναν τεράστιο κατασκότεινο ναό, το φως ενός αστέρα που θα έπεφτε στο βωμό θα έκανε μάλλον μεγάλη εντύπωση στους παρόντες. Ένας τέτοιος ναός , αφιερωμένος στο Σείριο ήταν ο ναός της Ίσιδας στα Ντάνταρα
Μια επιγραφή σε ιερογλυφικά αναφέρει : Λάμπει στον ναό της την Πρώτη Ημέρα του Νέου Χρόνου και ενώνει το φως της με εκείνο του πατέρα της Ρα, στον ορίζοντα. Αυτές οι 70 μέρες που παρέμενε η Σωθις στο κάτω κόσμο αποτελούσαν ιερή παράδοση και συντέλεσαν πρότυπο στη διαδικασία ταρίχευσης των νεκρών οι οποία διαρκούσε ακριβώς 70 ημέρες.
Αρχαία Ελλάδα , Σείριος και οι μυστηριώδης Κύνιδες
Είναι εντυπωσιακά πλούσιο το υλικό που υπάρχει για τον Σείριο στην προιστορία και στην αρχαία ιστορία , σε βαθμός που αναρωτιέσαι τι ήταν αυτό που έκανε τους αρχαίους λαούς να δείξουν τόσο ιδιαίτερη προσοχή σε αυτόν , πέρα απο τη φωτεινή παρουσία του στον ουρανό..
Μέσα απο τη μελέτη διάφορων μυθολογικών και ιστορικών πηγών , φαίνεται ότι υπήρξε ένα μυστηριακό ιερατείο που ήταν αφιερωμένο στο Σείριο. Πρόκειται για τους Κυνίδες , μια μικρή κάστα ιερέων , των οποίων το όνομα κάποιοι το αποδίδουν στον αστέρα του Κυνός και οι περισσότεροι στο Κύννη , το γιο του Απόλλωνα και της νύμφης Παρνηθίας. Ο τελευταίος θεωρείται ιδρυτής του Κύνειου Απόλλωνα και αρχηγέτης του ιερού αττικού γένους των Κυνιδών
Τουλαχιστον αυτό αναφέρει ο Σωκράτης ο Κωός στο ιβ' βιβλίο των Επικλήσεων. Αναφέρεται και ένα Κύνειο ιερό στον Υμηττό, που ήταν αφιερωμένο στο Κύνειο Απόλλωνα. Φυσικά, είναι μαλλον φανερό οτι τα ονόματα έχουν κοινή ρίζα και επομένως μπορεί να υποθέσει κανείς ότι στην ουσία πρόκειται για μία λατρεία που σχετίζεται με το Σείριο . Κάτι τέτοιο ενισχύεται απο το ότι υπήρχε και μία γιορτή , τα Κύνεια, που γίνόταν κάθε καλοκαίρι με την εμφάνιση του Σείριου ( Απολλ. Ρόδιος 518-519). Ο Παυσανίας στα Αρκαδικά ( VIII, 3) αναφέρεται στους Κυνίδες Ιερείς , αποδίδοντας τους μία μυστηριακή διάσταση , καθώς υποστηρίζει οτι διατηρούσαν γνώσεις μυστικές , τις οποίες μετέδιδαν μέσα απο τα συμβολικά πέπλα των μύθων.
Επίσης , μια ακόμα ισχυρή ένδειξη για τη σύνδεση με το Σείριο έχουμε απο τα αρχαία νομίσματα που βρέθηκαν στη Κέα. Αυτά απεικονίζουν στη μία όψη τον Αρισταίο και στην άλλη το Σείριο με μορφή σκύλου και στεφανωμένο με ηλιακές ακτίνες. Αυτά ανάγονται στην Υστεροελλαδική περίοδο 1400-1200π.Χ. και λέγεται ότι φτιάχτηκαν σε ανάμνηση της σωτηρίας της περιοχής των Κυκλάδων απο τον τρομερό λοιμό, μετά τις τελετές του Αρισταίου , γιου του Απόλλωνα και της Κυρήνης , προς το Σείριο.
Απο κάποιους μελετητές θεωρείται ότι και στο ιερό νησί της Δήλου υπήρχε στενή σύνδεση με το Σείριο , καθώς υπάρχει εκεί το όρος Κύνθος που ήταν τόπος λατρείας.
Υπάρχει επίσης η άποψη , οτι οι Κύνιδες ταυτίζονται με τους Λυκίδες , ένα άλλο ιερατικό γένος που προερχόταν απο τον κυνοκέφαλο Τελχίνα Λύκο. Επομένως , μία ακόμη συσχέτιση με το Σείριο μπορεί να αναζητηθεί στα αμφίβια μυθικά πλάσματα με σώμα ψαριού που αποκαλούνταν Τελχίνες -κλικ- και που υπήρξαν επολιτιστές της Αιγηίδας.
Μα καλά θα πεί κάποιος πως μπορείς να πάρεις στα σοβαρά τις μυθολογίκες ιστορίες περι αμφίβιων πλασμάτων εκπολιστιστών της ανθρωπότητας . Εύλογη η απορία . Κι όμως τα αμφίβια όντα που εκπολιτίζουν αποτελούν πανανθρώπινο μοτίβο καθώς συναντιούνται σε κάθε λαό. Περισσότερα όμως στο τέλος του άρθρου
Αστρονομικά δεδομένα
Προκειμένου να κατανοηθούν καλύτερα οι αποκαλύψεις της φυλής Ντόγκον που ακολουθούν στην επόμενη ενότητα, ας δούμε μερικά βαρετά αστρονομικά δεδομένα
Όπως είπαμε ο Σείριος αποτελεί ένα απο τα πιο φωτεινά σώματα στον ουράνιο θόλο καθότι βρίσκεται στη κοντινή απόσταση των 8.5 ετών φωτός. Ο Σείριος Α έχει διάμετρο σχεδόν διπλάσια απο του δικού μας ήλιου , η μάζα του είναι περίπου διόμισι φορές μεγαλύτερη και είναι πάνω απο είκοσι φορές πιο λαμπρός, εκπέμποντας μια γαλανόλευκη ακτινοβολία αν και οι αρχαίοι ερευνητές αναφέρουν κοκκινωπό χρώμα
Ο Σειριος Β παρουσιάζει τις ιδιότητες του λευκού νάνου , δηλαδή έχει πάρα πολύ μεγάλυ πυκνότητα που μπορεί να ξεπερνάει και τις 4 000 000 φορές εκείνης του νερού . Επομένως αν και η διάμετρος του είναι μόλις 4 φορές μεγαλύτερη της Γης , η μάζα είναι σχεδόν ίση με του δικού μας ήλιου.
Οι ενέργειες που εκπέμπει το διπλό αστρικό σύστημα του Σείριου ειναι ιδιαίτερα έντονες. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψιν ότι κινείται γύρω απο τον εαυτό του με έναν απίστευτο ρυθμό , 23 φορές το λεπτό , κάτι που έχει σαν συνέπεια να δημιουργείται ένα ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο και να εκτοξεύονται τεράστιες ποσότητες αερίων και άλλων υλικών απο τη μάζα του . Μέχρι το 19 αιώνα οι αστρονόμοι δε γνώριζαν πως ο Σείριος Α είχε και συντροφιά. Πρώτος ο Γερμανός Φριντριχ Μπεσέλ , μετά απο έμμεση παρατήρηση 10 χρόνων διατύπωσε την υπόθεση οτι ο Σείριος Α διαθέτει κάποιο συνοδευτικό αστρο.
Αλλά χρειάστηκε ώσπου ο Αμερικάνος αστρονόμος Αλβιν Κλαρκ να διαπιστώσει την ύπαρξη του Σείριου Β με ένα τηλεσκόπιο που μόλις είχε κατασκευάσει. Πέρασαν ακόμα 60 χρόνια για να ανακαλυφθεί η φοβερή πυκνότητα του και να ταξινομηθεί ως λευκός νάνος.
Oι αινιγματικοί Ντόγκον
Ας μεταφερθούμε σε μία αινιγματική αφρικανική φυλή που απασχολεί δεκαετίες τώρα το κόσμο της έρευνας , θέτοντας ειδικότερα πολλές σκαζοκεφαλιές στους αστρονόμους . Βρισκόμαστε περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όταν μία ομάδα γάλλων ανθρωπολόγων ήρθε να ταράξει τα νερά με τα αποτελέσματα της έρευνας της. Ήταν ο Marcel Griaule και η Germaine Dieterlen και βρισκόταν στο Μάλι ερευνώντας το τρόπο ζωής και τις παραδόσεις της φυλής Ντόγκον. Οι Ντόγκον αριθμούν γύρω στα 100 000 μέλη και κατοικούν στις σπηλιές των βουνών Χομπορί. Λέγεται πως κατέφυγαν εκεί προκειμένου να αποφύγουν τον εξισλαμισμό που υπέστησαν άλλες φυλές στα τέλη του 17ου αιώνα.
Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμβίωσης μαζί με τους Ντόγκον , αφού οι ανθρωπολόγοι απέκτησαν τη πλήρη εμπιστοσύνη τους, το συμβούλιο της φυλής αποφάσισε να κάνει γνωστή στους ανθρωπολόγους τη μυστική παράδοσή τους. Αυτή η μυστική παράδοση που διατηρήθηκε για χιλιάδες χρόνια περιστρέφεται γύρω από αμφίβια όντα που τους επισκέφθηκαν από τον αστερισμό του Σείριου. Οι ανθρωπολόγοι διαπίστωσαν τις λεπτομερείς αστρονομικές γνώσεις που διέθεταν για το ηλιακό μας σύστημα οι Ντόγκον, όπως ότι ο πλανήτης Κρόνος έχει δακτυλίους , ο Δίας έχει 4 μεγάλα φεγγάρια, η επιφάνεια της Σελήνης είναι ξηρή και άγονη... αλλά αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη αίσθηση ήταν οι γνώσεις τους για τον αστερισμό του Σείριου.
Οι Ντόγκον γνώριζαν για το Σείριο πως δεν είναι το μοναδικό άστρο στο σύστημα του αλλά συντροφεύεται από την αόρατη παρουσία του << Πο Τόλο>>. Τολό σημαίνει στη διάλεκτο τους αστέρι και η λέξη Πό συμβολίζει έναν εξαιρετικά μικρό σπόρο φυτού. Ο Πο Τολό (Σείριος Β’) είναι για αυτούς το πιο μικροσκοπικό αστέρι αλλά παράλληλα και το πιο βαρύ στο σύμπαν. Επίσης γνωρίζουν την ακριβή περίοδο της πλήρης τροχιάς του γύρω από τον Σείριο Α που είναι 50 χρόνια. Το ακόμα πιο παράδοξο είναι πως <<υποθέτουν>> πως η τροχιά που διαγράφει ο Σείριος Β γύρω από το Σείριο Α δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική . Μετά από αιώνες αστρονομικής έρευνας πρώτος ο Γιόχαν Κεπλερ το 17 αιώνα ανακάλυψε ότι οι τροχιές των πλανητών είναι ελλειπτικές. Οι Ντόγκον γνώριζαν ότι όχι μόνο οι πλανήτες διαγράφουν ελλειπτικές τροχιές αλλά και οι αστέρες...
Για να αξιολογήσετε τα παραπάνω δεδομένα απλά σκεφτείτε πως ο λευκός νάνος Σείριος Β όχι μόνο είναι αόρατος στο γυμνό μάτι αλλά ούτε και τα πιο δυνατά τηλεσκόπια μέχρι το 1980 δεν ήταν ικανά να τον εντοπίσουν. Επίσης για το καθορισμό της περιοδικότητας του και του βάρους του απαιτείται πολυπληθής χρήση αστρονομικών οργάνων και αρκετά προχωρημένα μαθηματικά. Πως είναι δυνατόν μία φυλή ελάχιστα προηγμένη από τη λίθινη εποχή να κατέχει αυτές τις πληροφορίες που οι σύγχρονοι επιστήμονες ανακάλυψαν μερικές δεκαετίες πριν ; Πως έφθασαν στην ιδέα ότι υπάρχουν ελλειπτικές παρά κυκλικές τροχιές και πολύ περισσότερο πως εφάρμοσαν αυτή την ιδέα σε κάποιον μικροσκοπικό αόρατο αστέρα κάπου στο άπειρο του διαστήματος;
Σύμφωνα με τη μυστική παράδοση των Ντόγκον , η γνώση αυτή δόθηκε από τους Νομμος , ιχθυόμορφα όντα τα οποία τους επισκέφθηκαν στο μακρινό παρελθόν από το άστρο του Σείριου και τους μετέφεραν την ιερή γνώση. Συγκρίσεις μπορούν να γίνουν και με τον ιχθυόμορφο θεό Οαννης των Βαβυλώνιων, ο οποίος και αυτός κατέβηκε από τους ουρανούς και μετέφερε τη γνώση στα ανθρώπινα όντα. Αυτό το αρχέτυπο του ουράνιου θεού που μεταφέρει τη γνώση συναντάται επίσης και στους Σουμέριους με τους Αννουνάκι, στους Ισραηλίτες με τη μορφή του Ενωχ και στους Αιγύπτιους με τη μορφή του Ερμή ή Θωθ.
Μάλιστα ο γνωστός ερευνητής Graham Hancock στο βιβλίο του Fingerprints of the Gods , έχει εντοπίσει μεσοποτάμιες επιρροές σε μια περίεργη θεότητα της Νότιας Αμερικής , στη πόλη Tiahuanaco. Η θεότητα El Fraile της οποίας το άγαλμα εμφανίζεται παρακάτω διαθέτει στη βάση της σχηματισμούς λεπιών και στυλιζαρισμένα κεφάλια ψαριών. Ο Hancock διαπιστώνει και άλλα ενσωματωμένα στοιχεία απο την ιστορία του Oannes στην απομακρυσμένη πόλη της Λατινικής Αμερικής αλλά όλα αυτά αποτελούν πληροφορίες για ένα καινούριο άρθρο..
Οι ιστορίες για τον ιχθυόμορφο αμφίβιο θεο Οάννη είναι διαδεδομένες σε όλη τη μεσοποταμία, τόσο στους Βαβυλώνιους , τους Σουμέριους και τους Ακκαδιαίους
Οι πρωτόγονοι Ντόγκον χαμένοι στις υποσακχάριες σπηλιές του Μάλι κατέχουν πλήθος απίστευτων αστρονομικών γνώσεων για το ηλιακό σύστημα και το Σείριο . Μίλουν για αμφίβιους εκπολιτιστές τους Nomos. Το ίδιο και οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες. Το ίδιο και οι πρόγονοι μας έχοντας ενσωματώσει μάλιστα πλήθος περίεργων αμφίβιων όντων-εκπολιτιστών στη μυθολογία.
Τρίτωνες , τελχίνες , νηρηίδες , σειρήνες , αυτή είναι η κληρονομιά που μας δόθηκε απο το παρελθόν , η ποιητική και κωδική γλώσσα των μύθων. Το πως την αποκωδικοποιεί ο καθένας είναι προσωπική υπόθεση. Πάντα σύμφωνα με το πληροφοριακό και νοητικό υπόβαθρο του .Το σίγουρο είναι όσον αφορά την Ελληνική προϊστορία, οτι ακόμα και η Θεογονία του Ησίοδου - 8ος αιώνας π.Χ. - ο αρχαιότερος μυθολογικός κύκλος που γνωρίζουμε, είναι σχετικά πρόσφατος και τεχνητος, αφού ο Ησίοδος προσπαθεί να στριμώξει σ ένα ενιαίο σύστημα , πλήθος απο ποικίλης προέλευσης παραδόσεις που προυπήρχαν απο χιλιάδες χρόνια...
Διαβάστε το δεύτερο μέρος της έρευνας εδώ
Μοιραστείτε το άρθρο !
