top of page
Λούρδη

Ο κόσμος που ζούμε είναι ένα πολύ παράξενο αλλά συνάμα θαυμαστό μέρος. Εγκλωβισμένοι μέσα στους λαβύρινθους και τις υποθέσεις της καθημερινότητας έχουμε τη τάση να αγνοούμε το παραπάνω γεγονός.

 

Όχι μονο με τη μελέτη αλλά και την απλή καθημερινή παρατήρηση , μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχουν τόποι που είναι πιο ξεχωριστοί απο τους υπόλοιπους.

 

Υπάρχουν κάποιοι τόποι οι οποίοι είναι αρκετά πιο ιδιαίτεροι απο τους άλλους. Αυτό συμβαίνει λόγω των γεωφυσικών φαινομένων που λαμβάνουν χώρα σε αυτούς τους τόπους αλλά βεβαίως είναι σημαντικό ρόλο παίζει και η αντίληψη του  παρατηρητή που επηρεάζεται απο αυτά την ιδιαίτερη γεωμορφία.

 

Γεωφυσικά φαινόμενα που μπορούν αισθητά η ανεπαίσθητα να επηρεάσουν τον άνθρωπο είναι η ηφαιστειακή δραστηριότητα, μαγνητικές ανωμαλίες, υπόγεια ρεύματα νερού, θετικά κι αρνητικά ιόντα καθώς και η δραστηριότητα των τεκτονικών πλακών. Η έρευνα έχει δείξει πως αρκετά αρχαία ιερά μνημεία βρίσκονται πάνω σε τόπους με τις παραπάνω ιδιομορφίες.

 

Στην Ισλανδία για παράδειγμα το εθνικό τους κτίριο - το 1000 χρόνων Althing - δεν είναι κτισμένο απλώς πάνω σε ρήγμα αλλά βρίσκεται ακριβώς πάνω απο το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των τεκτονικών πλακών Ευρασίας και βόρειας Αμερικής.

 

Στο Ohio των ΗΠΑ, ο 2000 χρόνων τεχνητός λόφος Sherpent βρίσκεται σε ένα μοναδικό χάσμα σε ολόκληρη την Αμερικάνικη ήπειρο , ενώ το μεγαλύτερο μεγαλιθικό δίκτυο , αυτό του Carnac της Γαλλίας , βρίσκεται στη πιο σεισμογενή περιοχή της Γαλλίας περικυκλωμένο απο τεκτονικά ρήγματα ενώ ο ίδιος κανόνας φαίνεται να ισχύει με τα μεγαλιθικά μνημεία της Βρεττανίας και της Ουαλίας , όπου όλα βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη τους ενός μιλίου απο το πλησιέστερο ρήγμα.

 

Τι αναζητούσαν λοιπόν οι αρχαίοι στα τεκτονικά χάσματα ; και το σημαντικότερο χωρίς επιστημονικά όργανα και μετρήσεις πως γνώριζαν την ακριβή τοποθεσία τους;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                  Sherpent Mount                                                                                                       Carnac

 


Υπήρξαν εποχές αρκετά διαφορετικές απο τη σημερινή. Σπουδαία νέα θα πείτε. Ναι αρκετά σπουδαία , υπήρχαν εποχές πρωτόγονες και συνάμα αγνές,  όπου η Γη λατρευόταν ως ζωοδότρα Μεγάλη Μητέρα , τα φυτά και τα δένδρα αποτελούσαν το ενσαρκωμένο πνεύμα της Γαίας, τα βουνά αντιμετωπιζόταν ως η παλλόμενη ανάσα της και οι λίμνες και τα ποτάμια ως οι κατοικίες δημιουργικών γονομοποιητικών δυνάμεων. Ως εκτούτου όλος ο πλανήτης , καθε έκφανση του αποτελούσε κάτι το ιερό και λατρευόταν ως τέτοιο. Τα μεγαλιθικά μνημεία που ειναι διάσπαρτα στην Ευρώπη συνιστούν τους σιωπηλούς απόγονους εκείνης της εποχής.

Ένα απο τα βασικά χαρακτηριστικά τους είναι η διαχρονικότητα που τα διακατέχει. Οι τόποι δύναμης αποτέλεσαν εστίες στις οποίες ο άνθρωπος επικέντρωσε τη προσοχή του για χιλιετίες. Στους τόπους δύναμης συνήθως συναντάμε ιερά , μαντεία , κέντρα γνώσης και εκπαίδευσης, χριστιανικές εκκλησίες.

 

Στους τόπους αυτούς φαίνεται να ρέει μία ιδιότυπη ενέργεια η οποία στο πέρασμα του χρόνου πήρε πάμπολλα προσωνύμια. Τελλουρικά ρεύματα , μονοπάτια του δράκοντα, Lung mei, ρεύματα του ερπετού ,  γραμμές Heartmann ,  ενεργειακοί μεσημβρινοί ενώ στην εποχη μας είναι περισσότερο γνωστή κάτω απο την ετικέτα των Ley Lines. 

 

Ένα απο τα χαρακτηριστικά αναγνώρισης αυτών των τόπων , συγκεκριμένα στη χώρα μας , είναι πως σχεδόν όλα διαθέτουν χριστιανικά εκκλησάκια . Για τους περισσότερους οπαδούς της αρχαιας κοσμοθέασης  αυτό το γεγονός είναι εκνευριστικό ωστόσο φανερώνει περίτρανα τη δύναμη του τόπου και την ανάγκη του ανθρώπου να οριοθετήσει το ιερο. Ετσι υπάρχουν πολλες εκκλησίες μέσα η δίπλα σε σπήλαια , εκκλησάκια μέσα η δίπλα σε αιωνόβιους πλάτανους , εκκλησίες δίπλα σε συντρίμια αρχαίων ναών, όλα αυτά σηματοδοτούν πως ο τόπος είναι ιερός, πως το μέρος αυτό είναι τόπος δύναμης.

 

Ο Ουάτκινς το 1921 ήταν απο τους πρώτους που συνειδητοποίησε οτι η βρεττανική ύπαιθρος διασχιζόταν απο αμέτρητα μονοπάτια τα οποία περνούσαν απο διάφορα ορόσημα: παλιές εκκλησίες, όρθιους μοναχικούς βράχους, κορυφής λόφων και τεχνήτους γηλοφους (τούμπες) . Κοντολογίς υπήρχε ένα τεράστιο δίκτυο απο ευθείες γραμμές που διέσχιζαν την εξοχη  Ο Ουάτκινς ήταν ο πρώτος που έδωσε το όνομα Ley . Στην πραγματικότητα όπως αναφέρει ο Θανάσης Βέμπος στο εξαίσιο βιβλίο του οι <<Πύλες του Αλλόκοσμου>> δανείστηκε τον όρο απο τον αρχαιολόγο συγγραφέα Ουίλιαμς Φρήμαν ο οποίος είχε ανακαλύψει πρωτος οτι τα αρχαία ορόσημα συνδεόταν μεταξύ τους με κάποιες αόρατες ευθείες γραμμές. Το 1925 εκδίδει το βιβλίο Old Straight Track το οποίο δέκτηκε λυσσαλέα επίθεση απο το αρχαιολογικό κατεστημένο της εποχής.

 

 

Ο Ουάτκινς στο βιβλίο του καταλήγει στο συμπέρασμα : << Πιστεύω πως οι άνθρωποι των Ley, οι αστρονόμοι-ιερείς , οι δρυϊδες, οι βάρδοι , μάγοι και ερημίτες συνδεόταν όλοι τους λίγο πολύ με ένα αόρατο νήμα αρχαίας γνώσης και δύναμης , όσο εκφυλισμένο και αν κατάντησε αυτό στο τελός. >>

 


Την ίδια εποχή ο Γερμανός Βίλχελμ Τώυντ θα γράψει το Germanische Heilgtumer ο 1929 στο οποίο αναλύει με λεπτομέρειες τις σχέσεις μεταξύ αρχαίων τοποθεσιών τις οποίες ονομάζει heilige linien - ιερές γραμμές . Τα βρεττανικά leys δηλαδή με άλλο όνομα 

 

Όσο προχωρούσαν τα χρόνια , όψεις του χαμένου κόσμου του πνεύματος της Γαιας είχαν αρχίσει να έρχονται στο φως με την εργασία πολλών ερευνητών. Στην πραγματικότητα η ανθρωπότητα ξαναθυμόταν τη χαμένη γνώση. Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούσαν οτι όλο αυτό το τεράστιο γεωδαιτικό δίκτυο των μνημείων , μεγάλιθων , ιερών και ναών δεν θα μπορούσε να οφείλεται σε μία αφηρημένη και ιδεοληπτική ανάγκη για αστρονομικές πληροφορίες ή για καθορισμό της ημερομηνίας και του έτους.


Οι δυνάμεις της Γης φαίνεται πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο τα ανθρώπινα πλάσματα για να ενεργοποιήσουν ή να ενισχύσουν τις πνευματικές τους δυνάμεις. Πολλές απο τις όρθιες πέτρες και τα πηγάδια που βρίσκονται πάνω σε leys διαθέτουν δυνάμεις θεραπείας .

 

Περισσότερα για αυτό το θέμα μπορείτε να βρείτε εδώ όπου αναφέρεται γιατί οι αρχαίοι Έλληνες διάλεγαν ως επι το πλείστον τόπους φυσικής ομορφιάς και σπήλαια για να στεγάσουν τα θεραπευτικά τους κέντρα , τα ασκληπιεία. Εκεί λάμβανε χώρα και η διαδικασία της εγκοίμησης . Η ιδέα της εγκοίμησης σε ιερούς τόπους προς αναζήτηση είτε θεραπείας είτε προφητείας δεν είναι βέβαια προνομιο των αρχαίων Ελλήνων αλλά μία συνήθεια που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας


Η γη είναι μια ζωντανή οντότητα , το μάγμα και η λάβα είναι το αίμα της , νερό κυλάει στις φλέβες της όπως και στις δικές μας, το νευρικό της δίκτυο αποτελούν τα φυτά , οι κεραυνοί και οι αστραπές , το πλάσμα της ατμόσφαιρας . τεκτονικές πλάκες κινούνται κάθε μέρα αλλάζοντας θέση , στρόβιλοι και δίνες σχηματίζονται , σπήλαια και καταβόθρες ανοίγονται.

 

Ο παραμορφωτικός ανθρωποκεντρικός φακός του δυτικού πολιτισμού μας εμποδίζει να αντιληφθούμε την ευρύτερη εικόνα , πως είμαστε ένα κύτταρο του υπεροργανισμού που ονομαζεται Γαια. Ανέκαθεν τα κύτταρα-άνθρωποι μαγνητιζοταν απο τα πιο ενεργά σημεία της Γαίας και στέγαζαν τους ναούς ,τις πόλεις τους και εν γένει τις ζωές τους γύρω απο αυτά.

Μοιραστείτε το άρθρο !

bottom of page