Πριν απο πέντε και πλέον χιλιάδες χρόνια , σε μια εποχή χαμένη μέσα στις άμμους του χρόνου , στη Βρεττανία και στην Ιρλανδία , ένας άγνωστος λαός της Νεολιθικής Εποχής δημιουργούσε ορισμένα απο τα πιο ανθεκτικά αλλά και επιβλητικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού , φτιαγμένα απο πελώριους λίθους. Τα μνημεία αυτά είναι αξιοθαύμαστα όχι μόνο για το μέγεθος και την αρχιτεκτονική δεινότητα με την οποία οι μυστήριοι κατασκευαστές τους τα τοποθέτησαν αλλά γιατί διαθέτουν αποδεδειγμένα ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό που επέτρεπε αστρονομικές προβλέψεις και ημερολογιακούς υπολογισμούς. Σίγουρα για πολλούς αιώνες αποτελούσαν τόπο και λατρείας μιας θρησκείας που είχε μάλλον άμεση σχέση με το Πατέρα Ήλιο και τη Μητέρα Γή και απόγονος της ήταν η θρησκεία των Δρυϊδων.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Νιούγκρεϊντζ είναι ένα τεράστιος τεχνητός λόφογς καμωμένος απο πέτρα και χώμα στη κομητεία Meath του βορείου τμήματος της Ιρλανδίας. Γυρω του ορθώνονται διάφοροι μεγάλοι λίθοι οι οποίοι ειναι διακοσμημένοι με πανάρχαια σύμβολα.

Ένας εσωτερικός διάδρομος δεκαεννιά μέτρων οδηγεί μέχρι ενα σταυροειδές δωμάτιο στο κέντρο του τύμβου, μήκους πέντε περίπου μέτρων, το οποίο διαθέτει εσοχές στις τρείς απο τις γωνίες του , οι οποίες ήταν μάλλον προορισμένες να δεχθούν επιφανείς νεκρούς. Η οροφή του δωματίου ήταν τόσο άψογα κατασκευασμένη , ώστε βρέθηκε άθικτη και χωρίς καμία ανάγκη επιδιόρθωσης , πέντε χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία της. Οι αρχαιολόγοι υπολογίζουν πως το μνημείο περίεχει κάπου διακόσες χιλιάδες τόνους πέτρας , τοποθετημένες χωρίς την παραμικρή παρουσία μετάλλου αλλά και ασβεστοκονιάματος.

 

Ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα του που συναντά κανείς σκαλισμένο στις πέτρες του Νιούγκρεϊντζ είναι η τριπλή σπείρα ( παρόμοια σε γεωμετρική διάταξη , αν και όχι σε σχήμα , με το αρχαιοελληνικό τρισκέλιο ή γαμμάδιο ).  Υπάρχουν επίσης , άστρα , τεθλασμένες και παράλληλες γραμμές , ρόμβοι , κύκλοι και σπείρες.