Οι άνθρωποι με τα μάτια που λάμπουν σαν φεγγάρια

Οι άνθρωποι με τα μάτια που λάμπουν σαν φεγγάρια

Για όσους αγαπούν το κυνήγι του ασυνήθιστου του παράξενου και του μυστηριακού, η πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας αποτελεί έναν αδιαμφισβήτητο πόλο έλξης. Βρίσκεται στη Νοτιανατολική περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και συνορεύει με τη Georgia στο Νότο, με το Τενεσί στα Δυτικά, με τη Βιρτζίνια στα Βόρεια και με τον Ατλαντικό Ωκεανό στα Ανατολικά ενώ έχει συνολική έκταση διπλάσια απ’ αυτή της Ιρλανδίας.

Αν και είναι αρκετά πυκνοκατοικημένη, με πληθυσμό που αγγίζει τα δέκα εκατομμύρια ανθρώπους, καλύπτεται ακόμα από 18,7 εκατομμύρια εκτάρια πυκνού δάσους. Αυτό το γεγονός οφείλεται στο υγρό κλίμα που απολαμβάνει η συγκεκριμένη πολιτεία η οποία χαρακτηρίζεται από ένα εντυπωσιακό γεωλογικό ανάγλυφο και μια μεγάλη ποικιλία υψόμετρων που ξεκινάνε από το επίπεδο της θάλασσας και φτάνουν στο ύψος των 2.037 μέτρων, εκεί όπου υψώνονται τα Απαλάχια όρη, τα Great Smoky Mountains, τα Blue Ridge Mountains, τα Black Mountains και το όρος Μitchell το οποίο είναι και το ψηλότερο βουνό στην Βόρεια Αμερική, ανατολικά του ποταμού Mississippi.

Η Βόρεια Καρολίνα κατοικούταν για χιλιάδες χρόνια από ακμάζοντες πληθυσμούς Ινδιάνων που είχαν αναπτύξει μια εντυπωσιακή προϊστορική κουλτούρα. Πριν από το 200 μ.χ κατασκεύαζαν συμμετρικούς γήλοφους που χρησιμοποιούνταν για τελετουργικούς και θρησκευτικούς σκοπούς ενώ μεταγενέστεροι πληθυσμοί, μέχρι το 1000 μ.χ συνέχισαν να χτίζουν γήλοφους ή να προσθέτουν όγκο στους υπάρχοντες. Επίσης, 500 με 700 χρόνια πριν από την πρώτη επαφή τους με τους άπληστους ευρωπαίους εισβολείς που έμελλαν να τους καταστρέψουν, ζούσαν σε περίπλοκα αστικά κέντρα και διατηρούσαν εκτεταμένα οδικά δίκτυα τα οποία εξυπηρετούσαν εμπορικούς σκοπούς. Η μεγαλύτερη πόλη ονομαζόταν Cahokia και βρισκόταν εκεί όπου βρίσκεται σήμερα το Ιλλινόι, κοντά στον ποταμό Mississipi.

Στα Νότια πλευρά της Απαλάχιας οροσειράς, σώζονται μέχρι τις μέρες μας πολλές μυστηριώδεις λίθινες κατασκευές. Κάποιες είναι θαμμένες στο έδαφος, κάποιες είναι χτισμένες επάνω σε φυσικούς βράχους, ενώ άλλες αποτελούν εντελώς τεχνητές κατασκευές. Η πιο εντυπωσιακή απ’ αυτές είναι ένας λίθινος τοίχος που έχει συνολικό μήκος 850 ποδιών ( 259,08 μέτρα) και βρίσκεται στα σύνορα της Βόρειας Καρολίνας και της Georgia στο βουνό Fort. Πιστεύεται ότι χτίστηκε το 400 με 500 μχ περίπου, το ύψος του κυμαίνεται από τα δύο μέχρι τα έξι πόδια, ( 0,60 μέχρι 1,82 μέτρα) και λέγεται ότι είναι ότι απέμεινε από έναν πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα στους Ινδιάνους της φυλής Creek που ζουν ακόμα σ’ εκείνη την περιοχή και σε μια αλλόκοτη φυλή μικρόσωμων και νυχτόβιων ανθρώπων που τα μάτια τους έλαμπαν παράξενα-σαν φεγγάρια. Σύμφωνα με το σχετικό θρύλο που αφηγούνται ακόμα οι ντόπιοι Ινδιάνοι,

Οι «Άνθρωποι με τα μάτια σαν φεγγάρια» ήταν μια εξαιρετικά μικρόσωμη και νυχτόβια φυλή ανθρώπων με πολύ λευκό δέρμα, ανοιχτογάλανα μάτια και μακριές γενειάδες.

Τα μάτια τους ήταν τόσο ευαίσθητα που το φως της ημέρας μπορούσε να τους τυφλώσει. Αλλά ακόμα και το φως της Πανσέληνου ήταν πολύ δυνατό για τους μικρόσωμους εκείνους γενειοφόρους με αποτέλεσμα οι Ινδιάνοι να τους επιτεθούν κατά τη διάρκεια κάποιας φεγγαρόλουστης βραδιάς, να τους υπερνικήσουν και να εξωθήσουν τους λιγοστούς επιζώντες στο υπέδαφος, σε σπηλιές σήραγγες και υπόγειες κατοικίες όπου υποτίθεται ότι επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας.

Τα προαναφερθέντα ερείπια των αρχαίων λίθινων μνημείων που βρίσκονται στα Απαλάχια όρη είναι τα απομεινάρια του πολιτισμού που είχαν οικοδομήσει προτού οι πρώτοι Ινδιάνοι εισβάλουν στην εν λόγω περιοχή και τους εκδιώξουν σε μια λάθρα ζωή, στα έγκατα της Γης, απ’ όπου ξεπροβάλουν μόνο τις νύχτες που το φεγγάρι βρίσκεται στη χάση του για να κλέψουν τρόφιμα, ζώα ή ακόμα και ανθρώπινα μωρά.

Ο παράξενος αυτός θρύλος, που ψιθυρίζεται ακόμα και σήμερα στις κοινότητες όλων των Ινδιάνικων φυλών της Βόρειας Καρολίνας, όπως είναι για παράδειγμα οι Cherokee, απέκτησε πολύ πρόσφατα μια καινούργια δυναμική όταν το 2015 ένα λίθινο ανάγλυφο που απεικονίζει δύο ανθρωπόμορφες φιγούρες, άρχισε να εκτείθεται στο Μουσείο Ιστορίας της φυλής των Τσερόκι, (The Cherokee County Historical Museum).

Το συγκεκριμένο τεχνούργημα είχε βρεθεί στην περιοχή του Murphy της Βόρειας Καρολίνας το 1840, αλλά για κάποιους όχι και τόσο ξεκάθαρους λόγους, έγινε προσβάσιμο για το ευρύ κοινό μόλις πριν από δύο χρόνια. Απεικονίζει δύο μικρόσωμους ανθρώπους με μεγάλα μάτια και σύμφωνα με τους υπεύθυνους του παραπάνω Μουσείου αποτελεί τη μοναδική διαθέσιμη απεικόνιση των «Ανθρώπων με τα φεγγαρίσια μάτια» (The Moon-eyed people.)

Σίγουρα ταιριάζει με την εικόνα που θα είχε μια νυχτόβια φυλή ανθρώπων με εξαιρετικά ευαίσθητη όραση καθώς και με τις περιγραφές των σχετικών θρύλων η επίμονη παρουσία των οποίων υποχρέωσε τους μελετητές του όλου φαινόμενου να σχηματίσουν κάποιες θεωρίες προκειμένου να εξηγήσουν την προέλευσή τους.

Σύμφωνα λοιπόν με κάποια απ’ αυτές τις θεωρίες, ο θρύλος των Ανθρώπων με τα φεγγαρίσια μάτια σχετίζεται μ’ έναν μύθο Ουαλικής προέλευσης που αναφέρεται στον πρίγκιπα Madoc ab Owain Gwynedd ο οποίος, το έτος 1170 έχασε όλα του τα υπάρχοντα κατά τη διάρκεια ενός καταστροφικού εμφυλίου πολέμου που σάρωσε την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Μαζί με τον αδελφό του Rhirid και κάποιους τολμηρούς επιζώντες, εγκατέλειψε για πάντα τα Βρετανικά νησιά, διέσχισε τον Ατλαντικό ωκεανό και αποβιβάστηκε στο Mobile Bay της Alabama. Αφού εξερεύνησε τον καινούργιο εκείνο τόπο, άφησε πίσω τον αδελφό του Rhirid μαζί με μια ομάδα συμπατριωτών του και επέστρεψε στην Ουαλία. Εκεί, έπεισε αρκετούς συμπατριώτες του να τον ακολουθήσουν πίσω στον Νέο Κόσμο επιβαίνοντας σε δέκα πλοία συνολικά. Έκτοτε, κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ο πρίγκιπας Madoc, ο αδελφός του και οι υπόλοιποι σύντροφοί του.

Υποτίθεται λοιπόν ότι οι Άνθρωποι με τα Φεγγαρίσια μάτια είναι οι απόγονοι του πρίγκιπα Madoc και της ομάδας του. Ωστόσο, αυτή η θεωρία παρουσιάζει πολλές αδυναμίες. Καταρχήν, αποδείξεις για την εισβολή Ουαλών αποίκων στη Βόρειο Αμερική 300 χρόνια πριν από την άφιξη του Χριστόφορου Κολόμβου δεν υπάρχουν ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι Ουαλοί ήταν-και είναι-ένας σκληροτράχηλος λαός που βλέπει μια χαρά με το φως της ημέρας και επομένως δεν είχαν κανένα λόγο να μεταμορφωθούν σε νανοειδείς αλμπίνους που κρύφτηκαν στο Αμερικανικό υπέδαφος.

Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες άλλες θεωρίες, πιο ανησυχαστικές. Για παράδειγμα, μύθους και θρύλους για ανθρωποειδή όντα που ζουν στο υπέδαφος και είναι μικρόσωμα χλωμά και υπερευαίσθητα στο φως του ήλιου, μοιράζονται όλοι οι λαοί του κόσμου.

Οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν για τους Τελχίνες και τους Κάβειρους, οι οποίοι είχαν αναπτύξει σε υψηλό επίπεδο την τέχνη της μεταλλουργίας, όπως ακριβώς και αντίστοιχες φιγούρες της Αιγυπτιακής μυθολογίας που ζούσαν υπογείως, ήταν μικρόσωμες και λατρεύονταν ως υπερφυσικές παρουσίες οι οποίες λατρεύονταν με οργιαστικές τελετές υπέρ της γονιμότητας. Οι σύγχρονες παραδόσεις για σκανταλιάρηδες καλικαντζάρους αποτελούν παράγωγα εκείνων των αρχαίων πεποιθήσεων.

Οι Κέλτικοι λαοί αποδέχονταν την ύπαρξη των Elves που ήταν πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις και πολύ λευκό δέρμα που ζουσαν σε τεχνητούς γήλοφους, εκλεβαν παιδιά και επηρέαζαν τον καιρό και τη γονιμότητα του εδάφους.

Οι Αυστραλοί Αβοριγίνες μιλούν ακόμα και σήμερα για μια λευκή φυλή μικρόσωμων και κατάλευκων ανθρώπων με μαγικές δυνάμεις οι οποίοι ζούσαν σε σπήλαια και διδάσκαν στους Σαμάνους τους τις θεραπευτικές δυνάμεις των φυτών ενώ οι εικόνες γενειοφόρων νάνων σε σπηλιές και ορυχεία είναι τόσο διαδομένη στις κουλτούρες των Βόρειο-ευρωπαϊκών λαών ώστε να έχουν αποκτήσει μια αρχέτυπη ζωτικότητα που επιβιώνει σε παιδικά παραμύθια όπως είναι η Χιονάτη και οι Εφτά Νάνοι καθώς και στους κόσμους της σύγχρονης ηρωικής φαντασίας όπως είναι για παράδειγμα το σύμπαν του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στις διδασκαλίες πολλών Secret Societies της Ευρώπης, (Μυστικών-αποκρυφιστικών Εταιρειών όπως ήταν για παράδειγμα η θρυλική Golden Dawn) η ύπαρξη ενός πανάρχαιου και χθόνιου λαού θεωρούταν δεδομένη και αποτελούσε τμήμα μιας μυστικής πραγματικότητας που παρέμενε άγνωστη στα μάτια του απλού ανθρώπου.

Ο φημισμένος λογοτέχνης του παράξενου Άρθρουρ Μάχεν ο οποίος είχε υπάρξει μέλος της παραπάνω εταιρίας, στο διήγημα του «Ο Λευκός Λαός» (The White People) αναφέρεται στην παρουσία κάποιας μορφής «αρχέγονου κακού» που επιβιώνει στις φολκλορικές παραδόσεις της Ουαλικής υπαίθρου και σχετίζεται με την ύπαρξη μιας προανθρώπινης φυλής με αλλόκοτες δυνάμεις που επιβιώνει μυστικά και δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τη σύγχρονη ανθρωπότητα.

Πρόσφατες ανακαλύψεις των παλαιοντολόγων όπως είναι τα απομεινάρια των λεγόμενων «Χόμπιτ της Ινδονησίας» μιας αρχαίας φυλής ανθρωποειδών με ύψος που δεν ξεπερνούσε το 1,6 μέτρα ύψος, τα οποία χρησιμοποιούσαν λίθινα εργαλεία και έζησαν στο νησί της Ινδονησίας Φλόρες πριν από 50.000 χρόνια, προσθέτουν μια πολύ ρεαλιστική πινελιά σε όλες αυτές τις πεποιθήσεις.

Τι συμβαίνει στην Πολιτεία της Βόρειας Καρολίνα λοιπόν; Υπήρξε στ’ αλήθεια κάποια μικρόσωμη φυλή «Ανθρώπων με Φεγγαρίσια Μάτια» που εκδιώχτηκε από τους Ινδιάνους εισβολής και κατέφυγε σε αθέατους χώρους κάτω από τη Γη;

Και αν όντως συνέβη κάτι τέτοιο, πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι απόγονοί τους δεν ζουν μέχρι σήμερα μέσα στις σπηλιές που κρύβονται στα Απαλάχια όρη; Και κυρίως, γιατί να μην πιστέψουμε ότι και σε κάποια άλλα μέρη του κόσμου μπορεί να συμβαίνει κάτι ανάλογο;

Who is Who

Ο Έρικ Σμυρναίος είναι κατά το ήμισυ Έλληνας και κατά το ήμισυ Φιλανδός, και γεννήθηκε στην Αγγλία το 1970, όπου και σπούδασε Νομικά. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα όπου, στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού. Παρά το ότι η μητρική του γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά, τα έργα του είναι γραμμένα σε αυτή τη γλώσσα, την οποία ο ίδιος θεωρεί “την τελειοτέρα όλων των γλωσσών”. Κατά τα άλλα, του αρέσει ο κινηματογράφος φαντασίας, με ιδιαίτερη προτίμηση στο είδος του μεταφυσικού θρίλερ και της επιστημονικής φαντασίας, το διάβασμα, οι πεζοπορίες στα συναρπαστικά ελληνικά βουνά και η εξερεύνηση μυστηριακών τόπων, κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Φιλοδοξεί μια μέρα να πατήσει το πόδι του στον πλανήτη Άρη, αν κι έχει αποδεχτεί πλέον το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μάλλον απίθανο. Τα τέσσερα βιβλία του Συγγραφέα : α) Η Κυρά Της Πόλης β) Δεσμοί Αίματος γ) Η Εκδίκηση της Κασσάνδρας.δ ) Κθούλου Φτού-νγκ

Επιστροφή

Υποστηρίξε τη σελίδα!