Illuminati : H γέννηση της συνωμοσίας

Κανείς πλέον δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι ζούμε σε μια ιδιαιτέρως ταραγμένη εποχή. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν με κατακλυσμική ταχύτητα και καινούργιες απειλές εμφανίζονται με την κάθε μέρα που περνάει. Η αίσθηση της ασφάλειας, ακόμα και για αγαθά που μια φορά και έναν καιρό θεωρούνταν αυτονόητα, έχει εκλείψει προ πολλού.

Ακόμα χειρότερα, μια ανησυχαστική σκιά πλανιέται πάνω απ’ τις σκέψεις όλο και περισσότερων ανθρώπων: Μια διάχυτη υποψία, η οποία μεταμορφώνεται όλο και περισσότερο σε εφιαλτική βεβαιότητα, ότι οι παγκόσμιες αναταράξεις σε οικονομικό, κοινωνικό, οικολογικό και επιστημονικό επίπεδο που συγκλονίζουν τη σύγχρονη ανθρωπότητα, είναι ενορχηστρωμένες.

Ότι προκαλούνται και ελέγχονται από κάποια μυστική και αδίστακτη ελίτ πανίσχυρων ανθρώπων οι οποίοι επιδιώκουν, με κάθε τρόπο, να εγκαθιδρύσουν μια απόλυτη κυριαρχία σε πλανητικό επίπεδο που θα μετατρέψει όλους εμάς, τους «απλούς ανθρώπους» στην καλύτερή περίπτωση σε σκλάβους και στη χειρότερη, σε μια απέραντη μάζα ανώνυμων πτωμάτων…. Η σκιώδης εκείνη ελίτ των επίδοξων επικυρίαρχων έχει μάλιστα και ένα όνομα που είναι πλέον γνωστό σε όλους όσους συνηθίζουν να περιπλανιόνται στο ομιχλώδες δάσος της σύγχρονης συνομωσιολογίας:

Είναι οι τρομεροί και φοβεροί «Ιλλουμινάτοι,» ή «Πεφωτισμένοι,» πανίσχυροι Αποκρυφιστές με μια σαφέστατα παγανιστική-σατανιστική νοοτροπία οι οποίοι, ακολουθώντας μια περίτεχνη ατζέντα που επεκτείνεται σε βάθος εκατονταετιών, έχουν διεισδύσει σε κάθε πτυχή της οικονομικής, πολιτικής και δημόσιας ζωής και χτίζουν σταδιακά την εφιαλτική παγκόσμια φυλακή ενός αναπόφευκτου μέλλοντος που θα παγιδέψει μια αλλοτριωμένη και χειραγωγημένη ανθρωπότητα.

Πως ξεκίνησαν όμως όλα αυτά; Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά το όνομα «Ιλλουμινάτοι» και πως αναδύθηκε στη συλλογική σκέψη της ανθρωπότητας η υποψία ότι κάποια υπερεθνική συνομωσία αδίστακτων αποκρυφιστών-μάγων αποσκοπεί στη συντριβή του σύγχρονου πολιτισμού;

Για να εντοπίσουμε την αρχή αυτού του σκοτεινού νήματος, θα πρέπει να ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο, στις αρχές του έτους 1797, στο Εδιμβούργο της Σκωτίας. Εκεί θα γνωριστούμε με τον κύριο John Robison, έναν λαμπρό επιστήμονα που απολάμβανε την αποδοχή και τον σεβασμό ολόκληρης της επιστημονικής κοινότητας της Μεγάλης Βρετανίας.

Επί 20 συναπτά έτη κατείχε την έδρα του καθηγητή της Φυσικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και θεωρούνταν ειδήμον στην επιστήμη των μαθηματικών και της οπτικής. Επιπρόσθετα, εργαζόταν ως επιστημονικός σύμβουλος της Τρίτης Έκδοσης της Μεγάλης Βρετανικής Εγκυκλοπαίδειας, (Encyclopaedia Britannica,) στην ολοκλήρωση της οποίας είχε συνεισφέρει με τη συγγραφή επιστημονικών άρθρων και διατριβών που καταλάμβαναν συνολικά περισσότερες από χίλιες σελίδες. Ωστόσο, προτού περάσει εκείνη η μοιραία χρονιά, η επαγγελματική του φήμη είχε επισκιαστεί από την κυκλοφορία ενός πολύκροτου βιβλίου με πωλήσεις που ξεπέρασαν κατά δεκάδες φορές τις πωλήσεις οποιουδήποτε προηγούμενου συγγράμματος του. Τα σεισμικά κύματα που προκάλεσε το καταπληκτικό εκείνο έργο, συνέχισαν να γίνονται αισθητά για πολλά χρόνια, όταν οτιδήποτε άλλο είχε γράψει, είχε ήδη ξεχαστεί.

Ο τίτλος του σκανδαλώδους αυτού βιβλίου ήταν «Proofs of a Conspiracy against all the Religions and Governments of Europe», (ελληνιστί: «Αποδείξεις για μια συνομωσία ενάντια σε όλες τις θρησκείες και τις κυβερνήσεις της Ευρώπης») και στην ουσία παρουσίασε για πρώτη φορά στο αγγλόφωνο αναγνωστικό κοινό την πολύ ανθεκτική-όπως αποδείχτηκε-θεωρία ότι μια πελώρια συνομωσία, οργανωμένη από μια μυστική μασονική εταιρία με τον τίτλο «the Illuminati,» («Οι Πεφωτισμένοι») είχε ήδη ενεργοποιήσει μια διαδικασία υποταγής όλων των ιερών θεσμών του πολιτισμένου κόσμου στο θέλημά της προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει ως εργαλεία εκτέλεσης ενός μυστικού και αθεϊστικού σκοπού: Την τυραννία των ανθρώπινων μαζών κάτω από τον αόρατο έλεγχο κάποιων άγνωστων επικυρίαρχων και την απαρχή μιας Νέας Εποχής «σκοταδιού πάνω σε όλους.»

Η πρώτη έκδοση εκείνου του βιβλίου εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες μέρες ενώ κατά τη διάρκεια ενός και μόνο έτους επανεκδόθηκε πολλές φορές, όχι μόνο στο Εδιμβούργο αλλά και στο Λονδίνο, στο Δουβλίνο και στη Νέα Υόρκη. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Robison είχε αγγίξει κάποιο πολύ ευαίσθητο νεύρο στο ψυχισμό του αναγνωστικού κοινού της εποχής του γιατί του πρόσφερε μια εύπεπτη και κατανοητή απάντηση για τα μεγάλα ερωτήματα εκείνης της εποχής, τα οποία ήταν τα εξής:

Τι ήταν αυτό που είχε πυροδοτήσει τη Γαλλική Επανάσταση και τι ήταν αυτό που τροφοδοτούσε την Θυελλώδη και αιματοβαμμένη εξέλιξή της;

Ο ίδιος, όπως και εκατομμύρια συμπολίτες του, είχε παρακολουθήσει με φρίκη τις ειδήσεις που έρχονταν από το πρώην Γαλλικό βασίλειο σύμφωνα με τις οποίες ο γαλλικός λαός εξόντωνε την αριστοκρατία του, καταργούσε το μοναρχικό καθεστώς, εκποιούσε την εκκλησιαστική περιουσία και μεταμόρφωνε έναν εκβαρβαρισμένο και εξαθλιωμένο πληθυσμό πληβείων στην πιο επικίνδυνη πολεμική δύναμη που είχε δει ποτέ η Ευρώπη. Ακόμα χειρότερα, κάτω από το ανατέλλον αστέρι του στρατηγού Ναπολέοντα Βοναπάρτη, προσπαθούσε να εξάγει τη σφαγή και την καταστροφή στις γύρω μοναρχίες ίσως και στην ίδια την Μεγάλη Βρετανία. Ο Robison πίστευε ότι είχε καταφέρει να εντοπίσει και να αναγνωρίσει το μυστικό χέρι που ήταν υπεύθυνο για τη φαινομενικά αναίτια έκρηξη του τρόμου και του πολέμου που τώρα έμοιαζε να αναλώνει ολόκληρο τον γνωστό κόσμο.

Η συλλογιστική που ακολουθούσε, ήταν η εξής: Αν και οι ρίζες της Γαλλικής Επανάστασης σίγουρα ταυτίζονταν με τις ιδέες φωτισμένων στοχαστών όπως ήταν ο Βολταίρος, ο Ντιντερό και ο Condorcet, οι οποίοι εξύψωναν τη λογική και την πρόοδο σε βάρος της εξουσίας και της παράδοσης, κανένας από όλους αυτούς τους αριστοκράτες ως επί το πλείστον φιλοσόφους δεν είχε προτείνει την βίαιη επανάσταση των μαζών. Επιπρόσθετα, πολλοί είχαν βρει το θάνατο στην γκιλοτίνα κατά την σκοτεινή περίοδο της Τρομοκρατίας που διαδέχτηκε την πρώτη περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Ακόμα χειρότερα, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1790 ήταν οι πεινασμένοι για εξουσία νομικοί και δημοσιογράφοι της Λέσχης των Ιακωβίνων που είχαν ξεσηκώσει τον όχλο του Παρισιού προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ιδιοτελείς τους σκοπούς, το 1794, ο Danton, ο Ροβεσπιέρος και οι υπόλοιποι Ιακωβίνοι ηγέτες είχαν ήδη ακολουθήσει τη μοίρα των θυμάτων τους και είχαν απαγχονιστεί και εκείνοι στην γκιλοτίνα.

Ποιος λοιπόν κρυβόταν πραγματικά πίσω από όλα αυτά τα αποτρόπαια γεγονότα; Αυτό που πρότεινε ο Robison στις καλογραμμένες και γεμάτες με επιχειρήματα σελίδες του Proofs of a Conspiracy ήταν ότι όλοι εκείνοι οι ηγέτες της Γαλλικής επανάστασης είχαν λειτουργήσει ως πιόνια σε μια πολύ μεγαλύτερη σκακιέρα, με στόχους που μόλις τώρα γίνονταν ορατοί. Στα Βρετανικά νησιά, εχθροί της επανάστασης όπως ο Edmund Burke ισχυρίζονταν ότι «αλληλογραφίας και κείμενα με πολύ παράξενο περιεχόμενο έχουν αρχίσει και εμφανίζονται σε πολλές χώρες της Ευρώπης» και μέχρι το 1797 ήταν πολλοί εκείνοι που πίστευαν ότι υπήρχαν μυστικές εταιρίες στην Ιρλανδία που συνωμοτούσαν με τον Ναπολέοντα με σκοπό να ανατρέψουν την Βρετανική κυβέρνηση και να εισβάλλουν στην Αγγλία. Το δυνατό σημείο των αποκαλύψεων του Robison ήταν ότι εντόπιζε μέσα σε όλη αυτή την ανακατωσούρα των συνωμοτών και των συνομωσιών έναν και μοναδικό πρωταγωνιστή, μια και μοναδική ανατρεπτική ιδεολογία ενώ έχτιζε και ένα συγκεκριμένο σενάριο που αποκρυστάλλωνε όλο εκείνο το χάος σε μια επική μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, η έκβαση της οποίας θα καθόριζε το μέλλον ολόκληρου του κόσμου για πάρα πολλά χρόνια.

Η συνομωσιολογική κοσμοθεωρία του Robison, πελώρια και περίτεχνη καθώς ήταν, χρειαζόταν μια ηγετική φυσιογνωμία. Ο ίδιος επέλεξε να κατονομάσει ως δημιουργό της παγκόσμιας συνομωσίας του τον Adam Weishaupt, τον ιδρυτή του Βαυαρικού Τάγματος των Illuminati, των Πεφωτισμένων.

Οι «Πεφωτισμένοι» ήταν μια μυστική εταιρία που ιδρύθηκε την σημαδιακή ημερομηνία της 1ης Μαΐου του έτους 1776. Στόχος της ήταν να αντισταθεί στις προλήψεις και στην επιρροή που ασκούσε η εκκλησία στην δημόσια ζωή καθώς και στον κρατικό αυταρχισμό που καταπίεζε τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Οι «Πεφωτισμένοι,» μαζί με τον Ελευθεροτεκτονισμό και πολλές άλλες μυστικές εταιρίες και τάγματα, κρίθηκαν παράνομες με διατάγματα του Βαυαρού ηγέτη Charles Theodore τo 1784, τo 1785, τo 1787 και το 1790 και επισήμως έπαψαν να υφίστανται. Η αλήθεια είναι ότι οι «Πεφωτισμένοι» αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα από την αρχή της ίδρυσής τους.

Όντας εμμονιακός και αυταρχικός ως χαρακτήρας, ο Weishaupt είχε δυσκολευτεί από την αρχή να προσελκύσει ικανά μέλη για να επανδρώσει το μυστικό Τάγμα του. Είχε την απαίτηση να περνάνε από διάφορες δοκιμασίες προκειμένου να μπορούν να αναρριχηθούν στις βαθμίδες της περίτεχνης ιεραρχίας που είχε επινοήσει ενώ τους υποχρέωνε να υιοθετούν πομπώδη μυστικιστικά ψευδώνυμα τα οποία επέλεγε ίδιος όπως για παράδειγμα «Νεοφώτιστος» «Minerval» «Illuminatus Minor» και «Major», «Dirigens» και «Μάγιστρος.» Επίσης, η μεγαλόπνοη σταυροφορία του για την κατάκτηση του κόσμου ήταν αόριστη και νεφελώδης και υπερβολικά ιδεαλιστική.

Μετά το 1784, όταν το Τάγμα του ξεμπροστιάστηκε και καταργήθηκε, ο Weishaupt αυτοεξορίστηκε στην πόλη Gotha της Κεντρικής Γερμανίας απ’ όπου το μόνο που έκανε για το υπόλοιπο της ζωής του ήταν να συγγράψει μια σειρά αυτό-δικαιολογητικών απομνημονευμάτων που εξιστορούσαν τις άδοξες περιπέτειές του. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Robison, υπήρχαν πολλά στοιχεία στην καριέρα των Πεφωτισμένων που υπαινίσσονταν ότι υπήρχε πίσω από όλα αυτά ένα σχέδιο που ήταν πολύ εκτεταμένο και δυσοίωνο.

Ο Μεσσιανικός χαρακτήρας των διακηρύξεων του Weishaupt και οι περίτεχνες και πομπώδεις δομές του Τάγματος του υπονοούσαν την ύπαρξη μιας οργάνωσης που ήταν πολύ μεγαλύτερη σε μέγεθος από αυτή που είχε αποκαλυφθεί ενώ η άμεση εξάρθρωσή της προκάλεσε έναν θόρυβο που ήταν δυσανάλογα μεγάλος ως προς την απειλή που ενδεχομένως εκπροσωπούσε.

Στην πραγματικότητα μεταμορφώθηκε σε μια προβολή όλων των ανησυχιών που βασάνιζαν την εκκλησία και την μοναρχία εκείνης της εποχής οι οποίες ένιωθαν να κλυδωνίζεται το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, εξαιτίας των κοσμοθεωριών της λογικής και της προόδου που προπαγάνδιζαν οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες της Νέας Εποχής του Διαφωτισμού.

Η υστερία για τους Illuminati και το βιβλίο του Robison

Η υστερία για τους Illuminati είχε ως αποτέλεσμα τη συγγραφή εκατοντάδων φυλλαδίων, λιβελογραφημάτων και σκανδαλοθηρικών άρθρων που συναγωνίζονταν μεταξύ τους ως προς την απόδοση εξωφρενικών κατηγοριών που αφορούσαν την άσκηση ακόλαστων τελετών και «αθεϊστικών πρακτικών» με απώτερο στόχο φυσικά την αύξηση της αναγνωσιμότητάς τους.

Αυτά ήταν τα κείμενα που συνέλλεγε επί χρόνια ο Robison προκειμένου να συγκεντρώσει στοιχεία για να στηρίξει τη θεωρία της παγκόσμιας συνομωσίας του. Εξάλλου, το 1797 η προσωπικότητά του παρουσίασε μια δραματική επιδείνωση που οφειλόταν σε σοβαρά προβλήματα υγείας. Από το 1785 είχε αρχίσει να υποφέρει από μια παράξενη ασθένεια που εκδηλώνονταν με τη μορφή πολύ επώδυνων σπασμών στην κάτω κοιλιακή χώρα. Οι γιατροί της εποχής στάθηκαν ανίκανοι να τον βοηθήσουν. Βασανισμένος από τρομερούς πόνους και κατάκοιτος, κατά το τέλος της δεκαετίας του 1790 είχε εξελιχθεί σε μια απόμακρη και απομονωμένη φιγούρα.

Χρησιμοποιούσε συχνά το όπιο για να ανακουφίζεται από τους πόνους, γεγονός που, σύμφωνα με κάποιους γνωστούς του, τον έκανε ευάλωτο σε κρίσεις μελαγχολίας, διανοητικής σύγχυσης και παράνοιας. Καθώς οι συνεχείς κρίσεις της Γαλλικής Επανάστασης αναστάτωναν και την Βρετανία, ο πανικός που προκαλούσαν ήταν ιδιαίτερα διαδομένος στην Σκωτία όπου ιερείς και δικαστές ανακινούσαν συνεχώς φήμες για μυστικές Ιακωβιτικές εταιρίες.

Βασανισμένος από τα προσωπικά του προβλήματα, βαριά ναρκωμένος και βομβαρδιζόμενος από τα τρομακτικά νέα του έξω κόσμου, ο Robison είχε στη διάθεσή του όλα τα σκοτεινά εκείνα νήματα με τα οποία θα έπλεκε την παγκόσμια συνομωσία του.

Και σαν να μην ήταν όλα αυτά από μόνα τους αρκετά, οι φυσικές επιστήμες βρίσκονταν αντιμέτωπες με μια άλλης μορφής Γαλλική Επανάσταση που είχε ξεκινήσει ο Antoine Lavoisier. Κατά τη δεκαετία του 1780 ο Lavoisier είχε ανατρέψει την χημική επιστήμη του προηγούμενου αιώνα όταν ανακάλυψε το στοιχείο του οξυγόνου χάρη στο οποίο ήταν σε θέση να αναπτύξει μια καινούργια θεωρία της καύσης και να ξεκινήσει τη διαδικασία του περιορισμού όλων των υλικών σ’ έναν περιοδικό πίνακα βασικών στοιχείων.

Η επανάσταση του Lavoisier είχε προκαλέσει ένα ρήγμα στη Βρετανική χημεία: Κάποιοι αναγνώριζαν ότι τα πειράματά του είχαν μεταμορφώσει την επιστήμη της ύλης ενώ για κάποιους άλλους η καινούργια και ξένη ορολογία που εισήγαγε, ήταν, όπως ακριβώς και η Γαλλική Επανάσταση, μια αλαζονική απόπειρα να ξεφορτωθεί την συσσωρευμένη σοφία αιώνων και να εκμηδενίσει τον ρόλο που έπαιζε ο θεός στη λειτουργία του φυσικού κόσμου. Το αλχημιστικό σύστημα της μέχρι τότε χημικής επιστήμης, με το λεξιλόγιο που αναφερόταν σε «αρχές» και «ουσίες,» περιλάμβανε την ιδέα μιας «ζωτικής δύναμης» και μιας «μυστηριώδους θεϊκής πνοής.» Αντίθετα, στον ψυχρό καινούργιο κόσμο του Lavoisier, η ύλη περιοριζόταν σε απλά δομικά στοιχεία τα οποία χειραγωγούνταν από τις μετρήσιμες δυνάμεις της πίεσης και της θερμοκρασίας.

Ο Robison δεν αποδέχτηκε ποτέ τις γαλλικές θεωρίες και μέχρι το 1797 είχε ενσωματώσει βαθιά μέσα στις ιδέες του περί Πεφωτισμένων τις καινούργιες επιστημονικές ανακαλύψεις. Για αυτόν, ο Lavoisier ήταν ένας μάγιστρος των Ιλουμινάτων που προσπαθούσε να εξαπλώσει το δόγμα του υλισμού το οποίο υποστήριζε μια καινούργια αθεϊστική Νέα Τάξη Πραγμάτων. Οι φημισμένες συνεστιάσεις της κυρίας Lavoisier όπου οι πιο διάσημοι ευρωπαίοι φιλόσοφοι συναντιόνταν και αντάλλασσαν ιδέες, ήταν κατά τον Robison βραδιές όπου εκτελούνταν ανίερες τελετές και όπου η οικοδέσποινα, ντυμένη με τα ιερατικά άμφια μιας αρχαίας παγανιστικής ιέρειας, έκαιγε τελετουργικά τα βιβλία της παλιάς χημείας.

Όσο παράξενη και αν φαίνεται αυτή η εικόνα, συμφωνούσε με άλλες αποδείξεις που ο Robison είχε παραθέσει στο βιβλίο του, για παράδειγμα, ένα ανώνυμο Γερμανικό φυλλάδιο σύμφωνα με το οποίο στο σαλόνι του μεγάλου φιλοσόφου Βαρόνου d’Holbach τα μυαλά ζωντανών παιδιών που είχαν απαχθεί από φτωχές οικογένειες, κόβονταν σε κομμάτια προκειμένου να εντοπιστεί η πηγή της ζωτικής τους δύναμης!

Το βιβλίο του Robison άσκησε μια πολύ βαθιά και μακροχρόνια επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Εκεί, οι αντιτιθέμενες δυνάμεις της επανάστασης και της αντίδρασης που είχαν σαρώσει την Ευρώπη, είχαν πάρει μια μορφή που απειλούσε να κόψει στα δυο τη νεοσύστατη εκείνη χώρα. Ενώ αυτοί που συμπαθούσαν τον Thomas Jefferson έβλεπαν τους εαυτούς τους ως ξαδέλφια της Γαλλικής Επανάστασης που είχε αποτινάξει τα δεσμά της μοναρχίας, άλλοι όπως ο Alexander Hamilton, φοβόνταν την διείσδυση των ριζοσπαστικών ιδεών της Γαλλικής επανάστασης.

Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχυση όπου κατηγορίες για προδοσία εκτοξεύονταν και από τις δυο πλευρές, το Proofs of a Conspiracy άρεσε πολύ σε όλους όσους θέλησαν να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη για μια κρυφή συνομωσία που κρυβόταν πίσω από τις βαρύγδουπες διακηρύξεις περί δημοκρατίας, κατάργησης της δουλείας και δικαιωμάτων του ανθρώπου. Τα λόγια του Robison επαναλαμβάνονταν συνεχώς σε φυλλάδια και διαλέξεις της Νεας Αγγλίας κατά τα έτη 1798 και 1799, ενώ ο Jefferson κατηγορήθηκε δημόσια ότι εργαζόταν για το μυστικό τάγμα του Weishaupt.

Αλλά εκείνες οι κατηγορίες δεν επαληθεύτηκαν ποτέ και ο φόβος των Πεφωτισμένων τελικά ξεθύμανε. Ωστόσο όλη αυτή η ιστορία είχε αγγίξει ένα βαθύ νεύρο μέσα στην πολιτική σκέψη των Αμερικανών και προκάλεσε την γέννηση πολλών μεταγενέστερων πανικών και παρανοϊκών εξάρσεων.

Οι ιδέες του Robison συνέχισαν να επανακαλύπτονται και να επανεφεύρονται και να επηρεάζουν την σύγχρονη πολιτική με παράξενους τρόπους, συμπεριλαμβανομένων και των διακηρύξεων σύγχρονων Αμερικανών Προέδρων που μοιάζουν να είναι βγαλμένες από τις σελίδες του παραπάνω βιβλίου!

H ψυχεδελική τριλογία Illuminatus των Robert Anton Wilson και Robert Shea κατάφερε να αναδυθεί απο την αμερικάνικη underground κουλτούρα και να γίνει παγκόσμιο best seller . H χιουμοριστική προσέγγιση της τριλογίας πάνω σε θέματα συνωμοσιολογίας αντιμετωπίστηκε απο πολλούς με σοβαρότητα και ενέπνευσε αρκετά μελλοντικά bes seller όπως είναι το εκρεμμές του Φουκώ αλλά και βiβλία του Dan Brown

Κλέινοντας

Σήμερα, η θεωρία της συνομωσίας των Ιλλουμινάτι, έχει μεταμορφωθεί σ’ έναν σύγχρονο αστικό μύθο που απέκτησε την ικανότητα να αλλάζει μορφή ανάλογα με την εκάστοτε εποχή και να μεταλλάσσεται σαν πολιτιστικός ιός υιοθετώντας καινούργια και απρόσμενα σενάρια.

Από την εποχή του 1970 όπου σατιρίστηκε κακεντρεχώς ως μια μπαρόκ τρέλα της συντηρητικής σκέψης που ανέπτυξαν άνθρωποι της αντικουλτούρας όπως ο Robert Anton Wilson, κατάφερε να αναπτυχθεί σ’ ένα περίτεχνο πνευματικό οικοδόμημα που μοιάζει φορτισμένο με μια δική του ιδιαίτερη φήμη και έναν πολύ σκοτεινό μυστικισμό.

Το βιβλίο του Dan Brown Angels and Demons με τις απίστευτες πωλήσεις του αποδεικνύει ότι οι σύγχρονοι αναγνώστες συγκινούνται κατά εκατομμύρια από την εκδοχή της ιστορίας που προσφέρει ο Robison. Στην λαϊκή κουλτούρα της εποχής μας, στα εθνικιστικά κινήματα και στις συνομωσιολογικές θεωρίες που διαδίδονται αστραπιαία μέσω του διαδικτύου, η συνομωσία των Ιλλουμινάτι εξακολουθεί να κατέχει μια περίοπτη θέση καθώς μας προειδοποιεί-και πολύ καλά κάνει-ότι το φως της λογικής μπορεί να ρίξει πολύ βαθιές σκιές και ότι ακόμα και η πιο φωτισμένη δημοκρατία μπορεί να χειραγωγείται από κρυφές και αμείλικτές ομάδες ανθρώπων που θαμπωμένοι από την έκταση της δύναμής τους, βλέπουν όλους τους λιγότερο προνομιούχους συνανθρώπους τους ως όντα κατώτερα και χειραγωγήσιμα, ίσως και ανάξια να υπάρχουν.

Βιβλιογραφία:

1) https://en.wikipedia.org/wiki/Illuminati

2) http://conspiracyarchive.com/PROOFS_OF_A_CONSPIRACY_John_Robison.pdf

3) https://en.wikipedia.org/wiki/John_Robison_%28physicist%29

Who is Who

Ο Έρικ Σμυρναίος είναι κατά το ήμισυ Έλληνας και κατά το ήμισυ Φιλανδός, και γεννήθηκε στην Αγγλία το 1970, όπου και σπούδασε Νομικά. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα όπου, στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού. Παρά το ότι η μητρική του γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά, τα έργα του είναι γραμμένα σε αυτή τη γλώσσα, την οποία ο ίδιος θεωρεί “την τελειοτέρα όλων των γλωσσών”. Κατά τα άλλα, του αρέσει ο κινηματογράφος φαντασίας, με ιδιαίτερη προτίμηση στο είδος του μεταφυσικού θρίλερ και της επιστημονικής φαντασίας, το διάβασμα, οι πεζοπορίες στα συναρπαστικά ελληνικά βουνά και η εξερεύνηση μυστηριακών τόπων, κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Φιλοδοξεί μια μέρα να πατήσει το πόδι του στον πλανήτη Άρη, αν κι έχει αποδεχτεί πλέον το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μάλλον απίθανο. Τα τρία βιβλία του Συγγραφέα : α) Η Κυρά Της Πόλης β) Δεσμοί Αίματος γ) Η Εκδίκηση της Κασσάνδρας.

Επιστροφή

Μοιραστείτε το άρθρο !

​

​