Οι Μινωίτες δεν λάτρευαν το θείο σε μνημειώδεις ναούς, όπως αυτούς που χτίστηκαν στην Αίγυπτο και στην Ανατολή στα προϊστορικά χρόνια. Αντίθετα, προτιμούσαν να ασκούν τη λατρεία τους στην ύπαιθρο, σε ιερά σπήλαια και ιερά χτισμένα στην κορυφή κάποιου βουνού, ή να κατασκευάζουν οικιακά ιερά, που αποτελούσαν μέρος των ιδιωτικών κατοικιών ή των ανακτόρων. Η θαυμάσια θέα που συνδιάζεται με τη κατάκτηση της κορυφήςενός βουνού μπορεί να ταυτιστεί με τη κατάκτηση  και με μία πιο διευρημένης κατάστασης συνείδησης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα ιερά κορυφής ιδρύονταν σε κορυφές βουνών, όπως το Πισκοκέφαλο, ο Τραόσταλος, ο Πετσοφάς, ο Φιλέρημος, ο Γιούχτας, ο Προφήτης Ηλίας, ο Μαζάς και ο Κόφινας. Φαίνεται ότι η γειτνίαση με τον ουρανό και η απόλυτη ηρεμία που επικρατούσαν στους χώρους αυτούς έδιναν τη δυνατότητα στους πιστούς να έρθουν σε στενότερη επαφή με τις λατρευόμενες θεότητες. Στις απόκρημνες κορυφές διαμορφώνονταν συχνά συνεχόμενα επίπεδα στηριγμένα σε αναλημματικούς τοίχους, προκειμένου να υπάρχει αρκετός χώρος για τη συγκέντρωση του πλήθους των προσκυνητών κατά τις ημέρες των γιορτών. Εκεί κατασκευάζονταν μικρά ιερά, που διέθεταν περιβόλους για την προστασία των ιερών χώρων και των βωμών που περιείχαν. Σε ορισμένες περιπτώσεις ιδρύονταν και στεγασμένα ιερά οικοδομήματα σε διάφορα επίπεδα. Μία σαφή εικόνα για τη μορφή που είχαν τα ιερά κορυφής μας δίνουν οι σχετικές παραστάσεις σε αντικείμενα τέχνης της εποχής, όπως το ακέραιο λίθινο ρυτό με παράσταση ιερού κορυφής από τη Ζάκρο και το τμήμα λίθινου αγγείου από την Κνωσό, που επίσης απεικονίζει ιερό κορυφής.