Ο νους δεν είναι ενα δοχείο που πρέπει να γεμίσει, αλλά μια φλόγα που πρέπει να ανάψει
Οι συνήθειες διάσημων προσωπικοτήτων κατά τη διάρκεια δημιουργίας των μεγάλων τους έργων
Για να φέρεις στο κόσμο ένα παιδι απαιτείται θα μπορουσαμε να πούμε μία καθορισμένη ρουτίνα , το τελετουργικό της φύσης. Έτσι και για να φέρεις στο κόσμο το πνευματικό σου παιδί οφείλεις να ακολουθήσεις μία αυστηρή τελετουργική ρουτίνα. Οι περισσότεροι θεωρούν τους καλλιτέχνες ως ιδιότροπα όντα τα οποία ακροβατούν μεταξύ δημιουργικότητας και αυτοκαταστροφικού χάους. Απομόνωση , ιδιοτροπίες , δεκάδες φλιτζάνια καφέ , αλκοόλ και αμφεταμίνες αποτελούν τη στερεότυπη εικόνα. Μπορεί οι περισσότεροι να ήταν ιδιότροποι ή να παρείχαν στον εαυτό τους χημικές διευκολύνσεις ωστόσο ήταν ιδιαίτερα μεθοδικοί στη καθημερινότητα τους τον καιρό που αποφάσιζαν να δημιουργήσουν!
Στο βιβλίο η τέχνη της ρουτίνας ,ο Currey Mason ερευνά την καθημερινότητα μεγάλων προσωπικοτήτων τις ημέρες δημιουργίας των διάσημων έργων τους. Απ όσο φαίνεται η αφοσίωση , η πειθαρχία και η προσύλωση στην καθημερινή τελετουργία της ρουτίνας διευκόλυναν το δημιουργικό τους έργο
Ο συνειδητοποιημένος δημιουργός γνωρίζει πως ο πιο ασφαλής τρόπος για να χαλιναγωγήσει το πάθος του είναι να τιθασεύσει το χρόνο : αποφάσισε τι θέλεις ή τι πρέπει να κάνεις κατά τη διάρκεια της μέρας , έπειτα κάντο ακριβώς την ίδια ώρα κάθε μέρας και το πάθος δε θα σου δημιουργεί κανένα πρόβλημα.
W. H. Auden ( 1907-1973 )
Η ρουτίνα για έναν έξυπνο άνθρωπο είναι δείγμα φιλοδοξίας έγραφε ο Όντεν το 1958.
Για να διατηρεί την ενέργεια και τη συγκέντρωση του ο ποιητής βασιζόταν στις αμφεταμίνες , λαμβάνοντας μία δόση Benzedrine κάθε πρωί , όπως πολλοί άνθρωποι παίρνουν καθημερινά πολυβιταμίνες .
Τη νύχτα έπαιρνε seconal ή κάποιο άλλο ηρεμιστικό για να τον πάρει ο ύπνος . Ακολουθούσε αυτή τη ρουτίνα τη χημική ζωή όπως την αποκαλούσε για είκοσι χρόνια μέχρι που τα χάπια έπαψαν να έχουν αποτελέσματα . Ο Ώντεν θεωρούσε τις αμφεταμίνες ως μία συνήθεια εξοικονόμησης ενέργειας στη διανοητική κουζίνα μαζί με το αλκοόλ , το καφε και τον καπνό .
Παρόλο που γνώριζε πολύ καλά πως αυτοί οι μηχανισμοί είνια ελάχιστα εκλεπτυσμένοι , προορισμένοι να βλάπτουν τον μάγειρα και να χαλάνε διαρκώς.
Φράνσις Μπέικον ( 1909 - 1992 )
Στον εξωτερικό παρατηρητή ο Μπέικον φαινόταν να πάσχει από πολλές διαταραχές . Στο σπίτι του επικρατούσε το πλήρες χάος : μπογιές πεταμένες στους τοίχους , σωροί βιβλίων που έφταναν μέχρι το γόνατο , βούρτσες , χαρτιά , σπασμένα έπιπλα και άλλα σκουπίδια στοιβαγμένα στο πάτωμα , πιο ευχάριστοι εσωτερικοί χώροι καταπιέζουν τη δημιουργικότητα του έλεγε.
Κι όταν δε ζωγράφιζε ο Μπέικον διήγε βίο ηδονιστικής υπερβολής , τρώγοντας πολλά πλούσια γεύματα καθημερινά , πίνοντας απίστευτες ποσότητες αλκοόλ , προσλαμβάνοντας όποιο ερέθισμα του προσφέρονταν και γενικά ξαγρυπνώντας και γλεντοκοπώντας περισσότερο από όλους τους σύγχρονους του.
lick here to add your own text and edit me. It's easy.
Κι όμως όπως έχει γράψει ο βιογράφος του Μάικλ Πέπιατ , ο Μπέικον ήταν βασικά ένα ρουτινιάρικο πλάσμα με καθημερινό πρόγραμμα που λίγο ποίκιλλε κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Η ζωγραφική ερχόταν πρώτη . Παρόλα τα ξενύχτια του ο Μπέικον σηκωνόταν πάντα με το πρώτο φως της ημέρας και δούλευε για αρκετές ώρες τελειώνοντας συνήθως το μεσημέρι. Έπειτα ανοίγονταν μπροστά του ακόμα ένα μακρύ απόγευμα και βράδυ γλεντιού.
Στο τέλος αυτών των ατελείωτων βραδιών , ο Μπέικον συχνά ζητούσε από τους εναπομείναντες συντρόφους του να τον ακολουθήσουν στο σπίτι για ένα τελευταίο ποτό , σε μία προσπάθεια καθώς φαίνεται να αναβάλλει τη νυχτερινή του μάχη με την αϋπνία. Ο Μπέικον έπαιρνε χάπια για να κοιμηθεί και διάβαζε και ξαναδιάβαζε κλασσικά βιβλία μαγειρικής για να χαλαρώσει πριν πέσει στο κρεβάτι.
Η μοναδική του άσκηση ήταν να περπατά με ρυθμό μπροστά στα τελάρα του ενώ δίαιτα θεωρούσε το να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες από χάπια σκόρδου και ωμούς κρόκους αυγών, γλυκά και φλιτζάνια καφέ - συνεχίζοντας παράλληλα να κατεβάζει μισή ντουζίνα μπουκάλια κρασί και να τρώει δύο ή περισσότερα γεύματα εστιατορίου την ημέρα. Ακόμα και το σποραδικό hangover ήταν στο μυαλό του Μπέικον μία έκρηξη << Συχνά απολαμβάνω να δουλεύω με hangover >> έλεγε , << γιατί το μυαλό μου σφύζει απο ενέργεια και έτσι μπορώ να σκεφθώ πολύ καθαρά >> ( mania ? )
Tόμας Γούλφ ( 1900 - 1938 )
Η σεξουαλική ενέργεια μετατρέπεται σε δημιουργική γόνιμη συγγραφή
Ένα βράδι καθώς αγωνιζόταν να ξανασυλλάβει το πυρετώδες πνεύμα που είχε πυροδοτήσει το πρώτο του βιβλίο "Κοίτα προς το σπίτι , Άγγελε " ο Γούλφ αποφάσισε να εγκαταλείψει μια ανέμπνευστη ώρα δουλειάς και να γδυθεί για να ξαπλώσει. Καθώς όμως στεκόταν γυμνός μπροστά στο παράθυρο του δωματίου του στο ξενοδοχείο , ο Γούλφ συνειδητοποίησε πως η ανησυχία του είχε ξαφνικά εξατμιστεί και πως είχε πάλι όρεξη για γραφή.
Επιστρέφοντας στο γραφείο του , έμεινε εκεί γράφοντας με απίστευτη ταχύτητα , άνεση και σιγουριά.
Κοιτώντας πίσω ο Γουλφ προσπάθησε να ανιχνεύσει τι είχε προξενήσει αυτή τη ξαφνική αλλαγή και συνειδητοποίησε πως όταν στεκόταν στο παράθυρο χάιδευε ασυναίσθητα τα γεννητικά του όργανα , κατάλοιπο παιδικής συνήθειας , που και αν οχι αμιγώς σεξουαλική ( το πέος του παρέμεινε μαλακό και δε διεγείρετο ) δημιουργούσε μια τόσο καλή αίσθηση ανδρισμού που ανατροφοδοτούσε τη δημιουργική του ενέργεια.
Ο ταλαντούχος νοβελίστας Τhomas Wolfe , το 1938 ενώ ήταν για αυτόν μία χρονιά ταξιδιού έχοντας επισκεφτεί 11 εθνικά πάρκα στην Αμερική , προσβλήθηκε απο φυματιωση με αποτέλεσμα να φύγει αρκετά πρόωρα
Patricia Highmith ( 1921 - 1995 )
Η συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ όπως ο άγνωστος του Εξπρες και ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ ήταν τόσο μισάνθρωπος και μοναχική όσο και κάποιοι από τους ήρωές της. Το γράψιμο για κείνη δεν ΄ταν τόσο μία πηγή απόλαυσης όσο ένας ψυχαναγκασμός χωρίς τον οποίο ήταν δυστυχής. Ευτυχώ σπάνια ξέμενε απο έμπνευση - έλεγε πως κατέβαζε ιδέες όπως οι αρουραίοι έχουν οργασμούς.
Η Χάισμιθ έγραφε καθημερινά , συνήθως τρεις τέσσερις ώρες το πρωί και έφτανε τις δύο χιλιάδες λέξεις σε μία καλή ημέρα. Ο βιογράφος Άντριου Γούιλσον καταγράφει τις μεθόδους της :
Η αγαπημένη της τεχνική για να βάζει τον εαυτό της στην κατάλληλη διάθεση για δουλειά ήταν να κάθεται περιστοιχισμένη από τσιγάρα , σταχτοδοχείο και σπίρτα , μία κούτα καφέ και ένα ντόνατ μέσα σε ένα πιατάκι με πασπαλισμένη ζάχαρη .
Έπρεπε να αποφύγει κάθε έννοια πειθαρχίας και να κάνει την πράξη όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη . Η στάση της σημείωνε , ήταν σχεδόν εμβρυακή και η πρόθεση της ήταν όπως έλεγε να δημιουργήσει << μία δική της μήτρα >>
Όσο άβολα ένιωθε με τους περισσότερους ανθρώπους τόσο ασυνήθιστα έντονη σύνδεση είχε με τα ζώα - ειδικά με τις γάτες αλλά και με τα σαλιγκάρια που εξέτρεφε στο σπίτι της.
Bενιαμιν Φρανκλινος (1706 - 1790)
Στην αυτοβιογραφία του , o Φραγκλίνος , διακήρυττε, όπως είναι γνωστό , ένα σχήμα προκειμένου να επιτευχθεί η ηθική τελείωση μέσα σε δεκατρείς εβδομάδες. Κάθε εβδομάδα ήταν αφιερωμένη σε μία συγκεκριμένη αρετή - ανεκτικότητα , αγνότητα , μέτρο κτλπ- και τα παραπτώματα του ενάντια σε αυτές σημειώνονταν σε ένα ημερολόγιο. Ο Φραγκλίνος σκέφθηκε πως , αν κατάφερνε να παραμείνει αφοσιωμένος σε μία αρετή για μία ολόκληρη εβδομάδα , θα του γινόταν συνήθεια και τότε θα προχωρούσε στην επόμενη αρετή , διαπράττοντας σταδιακά όλο και λιγότερα αμαρτήματα ( που σημαδευόταν στο ημερολόγιο με ένα μαύρο στίγμα) ώσπου να μεταμορφώσει τελείως τον εαυτό του και στο εξής να μη χρειάζεται παρά περιστασιακές ενέσεις διατήρησης της ηθικής του.
Ο Φραγκλίνος απέκτησε επίσης και μια άλλη συνήθεια άξιας αναφοράς. Πρόκειται για το λεγόμενο μπάνιο στον αέρα. Εκείνη την εποχή το μπάνιο με κρύο νερό θεωρούνταν τόνωση , ο Φραγκλίνος όμως πίστευε πως το κρύο νερό ήταν πολύ ισχυρό σοκ για τον οργανισμό. Έγραφε σε μια επιστολή :
Βρίσκω πολύ πιο ευχάριστο για την κράση μου το να κάνω μπάνιο με ένα άλλο στοιχείο - κι εννοώ τον κρύο αέρα. Με αυτό τό σκοπό σηκώνομαι νωρίς σχεδόν κάθε πρωί και κάθομαι στο δωμάτιο μου ολόγυμνος για μισή ή μία ώρα ανάλογα με την εποχή , γράφοντας ή διαβάζοντας. Αυτή η πρακτική δεν είναι καθόλου οδυνηρή - αντιθέτως είναι ευχάριστη και , αν επιστρέψω στο κρεβάτι μου μετά , προτού ντυθώ ,συμπληρώνω τη νυχτερινή μου ανάπαυση με μια δυο ώρες από τον πιο απολαυστικό ύπνο που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Καρλ Γιουνγκ ( 1875-1961)
To 1922 , ο Γιουνγκ αγόρασε ένα κομμάτι γης στο μικρό χωριό Μπόλινγκεν της Ελβετίας και άρχισε να κατασκευάζει ένα απλό δίχωρο πέτρινο σπιτάκι στις όχθες του πάνω όρμου της λίμνης της Ζυρίχης.
Τα επόμενα 12 χρόνια θα μετέτρεπε και θα επέκτεινε περισσότερο το πύργο του Μπόλινγκεν όπως έγινε γνωστός. Κατά τη δεκαετία του 30 , ο Γιούνγκ χρησιμοποιούσε τον Πύργο του Μπόλινγκεν σαν αναχωρητήριο για να ξεφεύγει από τη ζωή της πόλης όπου ζούσε εθισμένος στη δουλειά , βλέποντας ασθενείς για οχτώ ή εννιά ώρες και δίνοντας διαλέξεις και σεμινάρια.
Κατά συνέπεια σχεδόν όλο το γράψιμο του Γιουνγκ γινόταν στις διακοπές, « έχω συνειδητοποιήσει ότι κάποιος που είναι κουρασμένος και χρειάζεται ανάπαυση και, παρόλα αυτά, συνεχίζει να εργάζεται είναι χαζός « ελεγε
Στο Μπόλινγκεν ο Γιουνγκ σηκώνοταν στις 07 00 π.μ. και περνούσε αρκετό χρόνο προετοιμάζοντας το πρωινό του που αποτελούταν από καφέ , σαλάμι , φρούτα , ψωμί και βούτυρο σημειώνει ο βιογράφος του Ρόναλντ Χάινμαν. Συνήθως φύλαγε δύο ώρες το πρωι για να γράφει συγκεντρωμένος. Την υπόλοιπη μέρα την περνούσε ζωγραφίζοντας ή κάνοντας διαλογισμό στο ιδιωτικό του γραφείο, πηγαίνοντας μεγάλους περιπάτους στους λόφους , δεχόμενος επισκέψεις και απαντώντας στην αδιάκοπη ρoή επιστολών που κατέφθαναν καθημερινά.
Το βράδι του άρεσε να ετοιμάζει ένα μεγάλο γεύμα , ενώ συχνά είχε προηγηθεί ένα απεριτιφ που το αποκαλούσε ψυχο-βασιλεμα.
« Στο Μπόλινγκεν είμαι στο κέντρο της πραγματικής ζωής μου , ο εαυτός μου κατά βάθος . Τα καταφέρνω χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και ανάβω το τζάκι και τη σόμπα μόνος μου. Δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό και βγάζω νερό από το πηγάδι. Κόβω ξύλα και μαγειρεύω. Αυτές οι απλές πράξεις κάνουν τον άνθρωπο απλό . Και πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς απλός!
Ο πύργος του Μπόλιγκεν, καθόλου άσχημος..
Μοιραστείτε το άρθρο !
Ανατολή στη λίμνη Obersee της Ελβετίας
