Οι χορευτές των κόσμων : Ο κώδικας των μανιταριών

Οι χορευτές των κόσμων: Ο κώδικας των μανιταριών

Στα τέλη του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκε ένα περίεργο είδος μικρόσωμου βατράχου που έχει ένα λαμπερό κίτρινο χρώμα και μάτια τα οποία είναι δυσανάλογα τεράστια σε σχέση με το κεφάλι του.

Αυτό που τράβηξε αρχικά την προσοχή των επιστημόνων σ’ εκείνο το μικρόσωμο αμφίβιο, είναι το γεγονός ότι αποτελούν το επίκεντρο των λατρευτικών πρακτικών μιας απομονωμένης φυλής του Αμαζονίου η οποία, σύμφωνα με τις δοξασίες των λαών που ζουν γύρω τους, παράγει μάντεις και προφήτες των οποίων οι προβλέψεις είναι απόλυτα επιτυχημένες.

Οι γειτονικές φυλές μάλιστα τους σέβονταν και τους φοβόνται τόσο πολύ που απέτρεπαν με κάθε τρόπο την πρόσβαση σε τεράστιες εκτάσεις της Αμαζόνιας ζούγκλας μέχρι τη στιγμή που κατέφθασαν οι πρώτες μπουλντόζες και τα συνεργεία των υλοτόμων που άρχισαν να μετατρέπουν το δάσος σε βοσκοτόπια.

Η εξέταση των μικροσκοπικών αυτών βατράχων αποκάλυψε δύο πολύ παράξενα δεδομένα:

Psychoactive Colorado Toad

Το πρώτο ήταν ότι τα μάτια τους ήταν απίστευτα ευαίσθητα στο φως, τόσο πολύ ώστε να είναι σε θέση να αντιληφθούν την ύπαρξη ενός μεμονωμένου φωτονίου.

Το γιατί ανέπτυξαν μια τέτοια εκπληκτική ευαισθησία η οποία έχει ελάχιστη επιβιωτική αξία, ήταν ένα μυστήριο για τους επιστήμονες γιατί δεν μοιάζει να συμβαδίζει με την συμβατική δαρβίνεια θεωρία της εξέλιξης των ειδών.

Θυμηθείτε ωστόσο όλα αυτά που σας είπα προηγουμένως για τα υποατομικά σωματίδια τα οποία συμπεριφέρονται σαν σωματίδια και σαν κύματα, που άλλοτε υπάρχουν και άλλοτε δεν υπάρχουν, που μοιάζουν δηλαδή να μπαινοβγαίνουν στον δικό μας σύμπαν μέσα από παράλληλους κόσμους.

Θυμηθείτε επίσης ότι τα φωτόνια συμπεριφέρονται έτσι ακριβώς, άλλοτε ως σωματίδια και άλλοτε ως κύματα και ότι ένα μοναδικό φωτόνιο βρίσκεται σε μια κατάσταση απροσδιοριστίας μέχρι να πάρει μια από τις δυο μορφές, πράγμα που σημαίνει ότι βρίσκεται στην κυριολεξία ανάμεσα σε δυνητικούς κόσμου ύπαρξης.

Αυτό σημαίνει ότι οι συγκεκριμένοι βάτραχοι με τα απίστευτα ευαίσθητα μάτια, μπορούν να δουν πολλούς δυνητικούς κόσμους ταυτόχρονα, πράγμα που τους προσφέρει ένα απεριόριστο επιβιωτικό πλεονέκτημα εφόσον μπορούν και αντιλαμβάνονται κάθε πιθανή έκβαση μιας απειλής και να επιλέγουν την πιο κατάλληλη απ’ αυτές για την επιβίωσή τους.

Η δεύτερη ακόμα πιο παράξενη ανακάλυψη που αφορούσε εκείνα τα ζωηρόχρωμα αμφίβια ήταν το γεγονός ότι στο κυκλοφοριακό τους σύστημα, και ιδιαίτερα στους βλεννογόνους της πλάτης, υπάρχει σε υψηλή περιεκτικότητα μια πολύ ισχυρή ψυχότροπη ουσία που η μοριακή της δομή μοιάζει με τη γνωστή ψιλοκυβίνη.

Η ψιλοκυβίνη είναι μια ουσία η οποία επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου δημιουργώντας μια αφύσικα αυξημένη συνδεσιμότητα ανάμεσα στους νευρώνες των εγκεφαλικών μας κέντρων.

Συγκεκριμένα, η ψιλοκυβίνη διαταράσσει την φυσιολογική ροή της επικοινωνίας ανάμεσα στα επικοινωνιακά δίκτυα του εγκεφάλου με το να συνδέει περιοχές του μυαλού μας που συνήθως δεν συνομιλούν μεταξύ τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, υπό την επιρροή της ψιλοκυβίνης να λειτουργεί ως ένα ολοκληρωτικά συνδεδεμένο δίκτυο που επεξεργάζεται πληροφορίες σε βαθμό πολλαπλάσιο των φυσιολογικών του δυνατοτήτων. Σε εμπειρικό επίπεδο, αυτή η κατάσταση εκδηλώνεται σε πρώτο επίπεδο με τη μορφή εναλλακτικών αισθητηριακών εμπειριών.

Η σεροτονίνη αποτελεί το βασικό νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου. Αυτό που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι ειναι πως εμπλέκεται και σε άλλα βασικά συστήματα όπως το γαστρεντερικό , το καρδιακό. Αυτό που δεν γνωρίζουν ακόμα περισσότεροι είναι πως βρίσκεται σε δεκαπλάσιες ποσότητες στα φυτά. Άρα έχουμε να κάνουμε με ένα βασικό μόριο της νοημοσύνης και της ζωής στη Γη.

Η συμπτωματική ομοιότητα των αλκαλοειδών ψυχεδελικών( όπως η ψιλοκιβίνη ) με το μόριο της σεροτονίνης , επιτρέπει στα αλκαλοειδή να την αντικαθιστούν δημιουργώντας ενα εντελώς νέο πλαίσιο λειτουργίας για τον εγκέφαλο.

Ο χρήστης της ψιλοκυβίνης ακούει τα χρώματα, γεύεται μια μουσική ή έναν ήχο, νιώθει μια μυρωδιά ή αγγίζει μια συγκεκριμένη γεύση. Η αντίληψη του χρόνου και του χώρου επηρεάζεται επίσης με αποτέλεσμα ένα δευτερόλεπτο να μοιάζει με ένα μήνα ή εναλλακτικά με μια κατάσταση άχρονης αιωνιότητας.

Πολλοί χρήστες-πειραματόζωα της ψιλοκυβίνης έχουν αναφέρει επίσης ότι βρέθηκαν για κάποια χρονικά διαστήματα σε κόσμους άγνωστους και παράξενους όπου μίλησαν με τους κατοίκους τους και έμαθαν πράγματα χρήσιμα για την ζωή τους στη δική μας πραγματικότητα, όπως περίπου έκαναν οι προϊστορικοί Σαμάνοι, οι μάγοι-γιατροί των ανθρώπινων φυλών για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Η ψυχότροπος ουσία που ανακαλύφθηκε στους βλεννογόνους αδένες του συγκεκριμένου βάτραχου είχε τη ίδια αυτή επιρροή και μάλιστα, όπως ομολόγησαν και οι ίδιοι οι ιθαγενείς που τους χρησιμοποιούσαν στις λατρείες τους, αυτή ακριβώς η ουσία τους ήταν απαραίτητη προκειμένου να ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους και να επιστρέφουν από εκεί με τις απόλυτα επιτυχημένες προφητείες τους.

Περαιτέρω έρευνες έφεραν στο φως ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό εύρημα: Η συγκεκριμένη ψυχότροπη ουσία προερχόταν από ένα σπάνιο είδος μανιταριών που φυτρώνει στα βάθη της υγρής και ζεστής ζούγκλας του Αμαζονίου και το οποίο χρησιμεύει ως τροφή για τους κίτρινους βατράχους μας.

Τα μανιτάρια είναι πραγματικά πολύ παράξενες μορφές ζωής. Καταρχήν, είναι πανάρχαια.

Γνωρίζουμε ότι προτού οι στεριές του πλανήτη μας καλυφθούν με βλάστηση, αχανή δάση από πελώρια μανιτάρια, εκ των οποίων κάποια έφταναν σε ύψος τα πέντε μέτρα, κάλυπταν τη Γη.

Όλως περιέργως κάποια πολύ περίεργα λογοτεχνικά έργα που ανήκουν στο χώρο του φανταστικού και περιγράφουν υποτιθέμενους υπόγειους κόσμους, βαθιά μέσα στη Γη, οι οποίοι έχουν αποκοπεί απ’ την εξελικτική πορεία της επιφάνειας, ισχυρίζονται το ίδιο ακριβώς πράγμα, καθώς μας μιλάνε για δάση από πελώρια μανιτάρια που επιζούν εκεί κάτω από την εποχή της βαθιά προϊστορίας…

Eπίσης, τα μανιτάρια δημιουργούν με τις νηματώδεις ρίζες τους αχανή και υπερ-περίπλοκα δίκτυα στο υπέδαφος των δασών μέσα από τα οποία μεταφέρονται με τη μορφή ηλεκτροχημικών σημάτων πληροφορίες που αφορούν την επιβίωση ολόκληρου του δάσους.

Για παράδειγμα, γηραιά δέντρα μεταδίδουν πληροφορίες σε νεότερα δεντράκια για το πώς ν’ αντιμετωπίσουν συγκεκριμένες ασθένειες και παράσιτα.

Μητρικά δέντρα μεταφέρουν θρεπτικά συστατικά στα παιδιά τους ενώ ήδη φυτών που συνεργάζονται μεταξύ τους και συνυπάρχουν αρμονικά στέλνουν το ένα στο άλλο πληροφορίες για το πόσο νερό, θρεπτικά συστατικά ή ήλιο χρειάζονται και έτσι καταλήγουν σε εποικοδομητικές αμοιβαίες υποχωρήσεις που βοηθάνε όλο το δάσος ως σύνολο.

Έτσι λοιπόν, εφόσον λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι τα μανιτάρια προΰπαρχαν των φυτών πάνω στη Γη, μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τα δάση είναι δικά τους δημιουργήματα και ότι εκδηλώνουν μια μορφή νόησης που είναι πανάρχαια, εντελώς ακατανόητη για μας και ευνοϊκή ως προς της ανάπτυξη της ζωής πάνω στη Γη.

Φαίνεται επίσης ότι η βιοχημική δομή του εγκεφάλου μας είναι φτιαγμένη κατά τρόπο τέτοιο ώστε να ταιριάζει με τις δραστικές ουσίες που κατασκευάζουν τα μανιτάρια. Οι ψυχότροπες ουσίες των μανιταριών δεν είναι ένας απλός αμυντικός μηχανισμός.

Ένα απλό και πολύ δραστικό δηλητήριο όπως το υδροκυάνιο ή μια οργανική τοξίνη θα αρκούσε για να εκπληρώσει μια τέτοια λειτουργία.

Τα ψυχεδελικά παράγωγα των μανιταριών είναι εργαλεία που επηρεάζουν την νόηση μας της οποίας το όχημα, ο εγκέφαλός μας, είναι ειδικά φτιαγμένος ώστε να είναι συμβατός με αυτές και να μεταβάλλει τις αντιληπτικές συχνότητες του κατά τρόπο τέτοιο ώστε να μπορεί να αντιληφθεί κάποια διαφορετικά αλλά απόλυτα υπαρκτά πεδία της πραγματικότητας.

Στα δάση του Αμαζονίου

Παράδειγμα αυτού αποτελεί η εξής ιστορία:

Την δεκαετία του 1980 κάποιοι Γάλλοι ανθρωπολόγοι επισκέφτηκαν για λίγες βδομάδες μια φυλή ιθαγενών στα δάση του Αμαζονίου. Αυτό που τους ώθησε να εκτελέσουν αυτή την αποστολή ήταν το εξής ανεξήγητο γεγονός: Οι εν λόγω ιθαγενείς κατείχαν μια πληθώρα συνδυαστικών και λεπτομερέστατων γνώσεων ως προς τις φαρμακευτικές δράσεις ενός τεράστιου αριθμού φυτών της περιοχής τους, κάτι που ξεπερνούσε κατά πολύ την πιθανότητα να τις έχουν αποκτήσει με τη μέθοδο της τυχαίας δοκιμής και του λάθους ( trial and error ) .

Για παράδειγμα, γνώριζαν ότι ένα δηλητηριώδες φυτό γινόταν ακίνδυνο αν αναμειγνύονταν με το χυμό του βλαστού ενός άλλου φυτού που φύτρωνε στη κορφή ενός δέντρου και το οποίο δεν είχε καμία γειτνίαση ή ομοιότητα με το πρώτο. Η στατιστική πιθανότητα να έχουν ανακαλύψει κάτι τέτοιο τυχαία ήταν ανύπαρκτη, λαμβάνοντας υπόψη τη δραστικότητα του εν λόγω δηλητηρίου.

Οι ίδιοι οι ιθαγενείς, όταν ρωτήθηκαν σχετικά, δήλωσαν ότι τους δίδαξαν τα πνεύματα του δάσους με τα οποία, για να μιλήσει κανείς, έπρεπε να πιει ένα αφέψημα που περιέχει τις ψυχότροπες ουσίες κάποιου μανιταριού. Ένα μέλος της ομάδας των Γάλλων ανθρωπολόγων δοκίμασε να πιει το εν λόγω αφέψημα με αποτέλεσμα, έξι ώρες αργότερα, όταν επέστρεψε στον κόσμο της συμβατικής πραγματικότητας, να αφηγηθεί στους συναδέλφους του την εξής εκπληκτική ιστορία:

Τους είπε ότι βρέθηκε καθισμένος σ’ ένα πελώριο κλαδί το οποίο αποτελούσε κομμάτι ενός τιτάνιου δέντρου και ότι τον πλησίασαν διάφορα παράξενα πλάσματα, μισο-ανθρώπινα και μισο-ζωώδη, κάτι σαν τα υβριδικά όντα που εμφανίζονται στις αρχαίες μυθολογίες όλων σχεδόν των λαών του κόσμου.

Άρχισαν να του αφηγούνται ιστορίες που η κάθε μια περιείχε οδηγίες για την παρασκευή ενός συγκεκριμένου φαρμάκου, σαν κι αυτά που χρησιμοποιούσε ο Σαμάνος της φυλής που μελετούσαν. Όταν τον ρώτησε σχετικά, ο Σαμάνος δεν φάνηκε να εκπλήσσεται καθόλου απ’ την περιγραφή εκείνου του αλλόκοτου ονείρου-οράματος.

Αντίθετα, περιέγραψε στον ανθρωπολόγο μας κάποια από τα πλάσματα που ο ίδιος είχε συναντήσει στον παραισθητικό ονειρόκοσμο του μαγικού αφεψήματος. Οι περιγραφές του ταίριαζαν απόλυτα με αυτά που είχε δει ο ανθρωπολόγος ο οποίος, πρέπει να τονιστεί σε αυτό το σημείο, δεν γνώριζε τίποτα για τις παραδόσεις των εν λόγω ιθαγενών.

Ο Σαμάνος της φυλής του εξήγησε ότι τα όντα που είχε συναντήσει ήταν τα πνεύματα του δάσους που είχαν διδάξει σε αυτόν και στους προγόνους του τις θεραπείες για όλες τις ασθένειες που βασάνιζαν τους ανθρώπους του. Αυτή η ιστορία δεν είναι ούτε μοναδική ούτε τόσο παράξενη όσο φαίνεται αρχικά.

Η φιγούρα του μάγου-γιατρού, του Σαμάνου, δεσπόζει στις αρχαίες παραδόσεις όλων των λαών του κόσμου ενώ ο Σαμανισμός επιβίωσε ως μαγικοθρησκευτική πρακτική μέχρι τα πολύ πρόσφατα χρόνια.

Για παράδειγμα, στις Κέλτικες χώρες υπήρχαν μέχρι και στις αρχές του 20ου αιώνα «νεραιδογιατροί» οι οποίοι είχαν την ικανότητα να επισκέπτονται την παράξενη χώρα των ξωτικών και να μαθαίνουν γιατροσόφια προκειμένου να βοηθούν τους συνανθρώπους τους.

Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τους Αμπορίτζιναλς της Αυστραλίας ενώ αποτελεί ενδιαφέρουσα πληροφορία το ότι και στις δυο αυτές περιοχές του κόσμου οι κάτοικοι του ονειρικού εκείνου Αλλόκοσμου περιγράφονται ως «ο Λευκός Λαός». Αυτά τα ταξίδια, τα οποία γίνονταν δυνατά μέσω της επίτευξης εναλλακτικών καταστάσεων συνείδησης, είναι μια πρακτική που απαντάται σε όλους τους λαούς του κόσμου, σε όλες τις φάσεις της γνωστής ιστορίας.

Επίσης, φαίνεται ότι υπάρχουν κάποια σημεία πάνω στη γη που διευκολύνουν τέτοιου είδους εγχειρήματα, τόποι όπου το ενεργειακό πεδίο του πλανήτη μας παρουσιάζει κάποιες ιδιομορφίες με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια δίνη στην οποία μπορεί να εισχωρήσει κάποιος προσεγγίζοντας την «διαγώνια»….

Αυτά τα ιδιαίτερα σημεία σηματοδοτούνται συνήθως από μεγαλιθικούς σχηματισμούς και χαραγμένα σχέδια που είναι ορατά μονάχα από πολύ μεγάλο ύψος. Επιπρόσθετα, φαίνεται ότι η επίτευξη εναλλακτικών καταστάσεων συνείδησης είναι μια ροπή έμφυτη σε όλους τους ανθρώπους.

Παρατηρείστε για παράδειγμα τα μικρά παιδιά, πόσο πολύ τους αρέσει να ζαλίζονται στριφογυρίζοντας γύρω από τον άξονα τους σαν δερβίσηδες ή με τη βοήθεια περιστρεφόμενων παιχνιδιών σε μια παιδική χαρά.

Μάλιστα, έχει ειπωθεί ότι η χρήση ψυχεδελικών ουσιών από τους μακρινούς προγόνους μας επιτάχυνε την εξέλιξη της συνειδητότητάς μας ενώ έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι οι βραχογραφίες των προϊστορικών σπηλαίων που απεικονίζουν παράξενα γεωμετρικά σχήματα, ανθρώπους να αιωρούνται και ζωόμορφα ανθρωποειδή, αποτελούν απεικονίσεις των εικόνων που έβλεπαν οι άνθρωποι κάθε φορά που βίωναν εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης

Η χρήση των ψυχεδελικών μανιταριών έπαιξε κομβικό ρόλο στην διαμόρφωση της κουλτούρας και της τέχνης των προκολομβιανων πολιτισμών της Αμερικής

Και φαίνεται τέλος ότι η χρήση αυτών των ουσιών ήταν απαραίτητη για την επιβίωση της ανθρώπινης φυλής, ειδικά σε εποχές όπου το σημερινό τεχνολογικό κουκούλι που μας περιβάλλει απουσίαζε και οποιοδήποτε λάθος σήμαινε αυτόματα έναν φριχτό και επώδυνο θάνατο.

Οι μάγοι-γιατροί, οι Σαμάνοι της βαθιάς προϊστορίας, όντως κατάφερναν να εντοπίζουν μέσω των σαμανικών ταξιδιών τους τα κοπάδια των θηραμάτων, όντως μπορούσαν να προειδοποιήσουν τη φυλή για τον ερχομό μια ξαφνικής καταιγίδας ή για την επίθεση μιας αγέλης αρπακτικών.

Οι πειραματικές δοκιμές της ψιλοκυβίνης και άλλων ψυχεδελικών ουσιών, μας έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάποιες από τις εικόνες που προβάλλονται στα μυαλά των χρηστών τους δεν είναι καθαρά αποκυήματα της φαντασίας τους.

Υπήρξαν όντως χρήστες, κάτω από εργαστηριακά ελεγχόμενες συνθήκες που ταξίδεψαν σε άλλους τόπους και σε μακρινές χώρες του δικού μας πλανήτη και απέκτησαν πληροφορίες που δεν θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει με συμβατικά μέσα.

Όλα τα παραπάνω, μας οδηγούν σε ορισμένα μάλλον συνταρακτικά συμπεράσματα: Αν υποθέσουμε ότι όντως το σύμπαν, σύμφωνα με τις τελευταίες θεωρίες της φυσικής, αποτελείται στην πραγματικότητα από πληροφορίες, είναι δηλαδή μια πελώρια και υπερ-περίπλοκη σκέψη, δεν είναι λογικό να συμπεράνει κανείς ότι οποιαδήποτε μορφή συνείδησης θα πρέπει να συνδέεται άμεσα μαζί του;

Αν υποθέσουμε επίσης ότι, σύμφωνα πάντα με τις τελευταίες θεωρίες της σύγχρονης φυσικής, δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για ένα σύμπαν αλλά για έναν απεριόριστο αριθμό εναλλακτικών κόσμων που συνυπάρχουν δυνητικά, ανάλογα με τις επιλογές μας, δεν θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος τρόπος να ξεκλειδώσουμε τις αντιληπτικές πύλες που μας προσφέρουν πρόσβαση σε αυτούς και έτσι να βρεθούμε σε κόσμους όπου οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε έχει συμβεί, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους;

Αυτό δεν είναι και η ουσία του ταξιδιού στο χρόνο ή μάλλον στους αναρίθμητους κόσμους του αχανούς αυτού πεδίου που ονομάζουμε συμβατικά χωροχρονικό συνεχές;

Ίσως λοιπόν, το κλειδί που ανοίγει αυτές τις πύλες να βρίσκεται στις υπερπερίπλοκες δομές των ψυχότροπων ουσιών που αναπτύσσουν τα πανάρχαια και μυστηριώδη μανιτάρια μας».

Επίλογος

Σταμάτησα να μιλάω και κοίταξα τα μέλη του ακροατηρίου μου που γέμιζαν το μικρό αμφιθέατρο.

Όπως και κάθε άλλη φορά, εντυπωσιάστηκα από τη λάμψη των ματιών τους και τις φωτεινές εκφράσεις των προσώπων τους. Αλλά δεν ήταν λογικό κάτι τέτοιο; Αυτοί ήταν οι επιλεγμένοι, οι μελλοντικοί ταξιδιώτες των άπειρων εναλλακτικών κόσμων που γέμιζαν το πολυσύμπαν. Οι περισσότεροι θεωρούνταν απροσάρμοστοί από τις κοινωνίες όπου τους είχαμε εντοπίσει. Κακοί μαθητές, απρόσεκτοι, κάποιοι με σύνδρομα διασπασμένης προσοχής, άλλοι γεννημένοι με ήπιες μορφές αυτισμού, κάποιοι δυσλεκτικοί. Στην πραγματικότητα βέβαια δεν ήταν αυτοί οι απροσάρμοστοί.

Αυτοί ήταν οι διαφορετικοί., Ήταν οι κοινωνίες τους που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την νέα πραγματικότητα που ξεδιπλώνονταν μπροστά τους.

-«Δίπλα σας θα βρείτε ο καθένας από ένα μικρό κουτί. Το καθένα τους περιέχει μια νοστιμότατη μανιταρόπιτα. Και τώρα ήρθε η ώρα να φάτε την πρώτη σας μπουκιά.»

Διαβάστε το πρώτο μέρος εδώ

Who is Who

Ο Έρικ Σμυρναίος είναι κατά το ήμισυ Έλληνας και κατά το ήμισυ Φιλανδός, και γεννήθηκε στην Αγγλία το 1970, όπου και σπούδασε Νομικά. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα όπου, στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού. Παρά το ότι η μητρική του γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά, τα έργα του είναι γραμμένα σε αυτή τη γλώσσα, την οποία ο ίδιος θεωρεί “την τελειοτέρα όλων των γλωσσών”. Κατά τα άλλα, του αρέσει ο κινηματογράφος φαντασίας, με ιδιαίτερη προτίμηση στο είδος του μεταφυσικού θρίλερ και της επιστημονικής φαντασίας, το διάβασμα, οι πεζοπορίες στα συναρπαστικά ελληνικά βουνά και η εξερεύνηση μυστηριακών τόπων, κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Φιλοδοξεί μια μέρα να πατήσει το πόδι του στον πλανήτη Άρη, αν κι έχει αποδεχτεί πλέον το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μάλλον απίθανο. Τα τέσσερα βιβλία του Συγγραφέα : α) Η Κυρά Της Πόλης β) Δεσμοί Αίματος γ) Η Εκδίκηση της Κασσάνδρας.δ ) Κθούλου Φτού-νγκ

Επιστροφή

Υποστηρίξτε τη σελίδα!