Η ψηφιακή αναζήτηση της αιώνιας ζωής

Γράφει ο Έρικ Σμυρναίος

Το κυνήγι της Αθανασίας ξεκίνησε από τη στιγμή που το γένος των ανθρώπων ανέπτυξε την ιδιότητα της αυτοσυνείδησης και έτσι αντιλήφθηκε την έννοια του θανάτου.

Η συνειδητοποίηση της απώλειας του εαυτού και της αναπόφευκτης διάλυσης του Εγώ μέσα στον μαύρο ωκεανό μιας καθολικής ανυπαρξίας αποδείχτηκε δυσβάσταχτη με αποτέλεσμα να αναπτύξουμε ως είδος μια σειρά πολιτισμών που περιστρέφονται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από την αντιμετώπιση και την -ανεπιτυχή προς τον παρόν- αποφυγή αυτής της βιολογικά προσχεδιασμένης πορείας προς το τίποτα.

Η δυνατότητα της προέκτασης των εαυτών μας πέρα απ’ την καταστροφή των θνητών σωμάτων μας είναι ένα όνειρο που μας γοήτευε ανέκαθεν.

Ως αποτέλεσμα αυτού, οικοδομήσαμε παρηγορητικές θρησκείες και φιλοσοφικά συστήματα, τέχνες και επιστήμες καθώς και τεχνολογίες που φιλοδοξούν να μας προστατεύσουν από ένα απειλητικό σύμπαν που διαρκώς μας απειλεί με εξαφάνιση, είτε μέσω κάποιας ξαφνικής φυσικής καταστροφής, είτε εξαιτίας του σκοταδιού που ελλοχεύει μέσα στα μυαλά μας.

Ωστόσο, επειδή μέχρι σήμερα όλα αυτά τα περίτεχνα τεχνάσματα και οι ενθαρρυντικές διαβεβαιώσεις δεν έχουν επιφέρει κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα , πέρα από μια αύξηση του προσδόκιμου του μέσου όρου ζωής σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία κυρίως χρόνια...

Το διακαές κυνήγι της αιώνιας ζωής εκφράστηκε και μέσα από μύθους που είναι παγκόσμιοι και διαχρονικοί και περιέχουν αρχετυπικές εικόνες βγαλμένες από το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας:

Η πηγή της νιότης που κρύβεται σε μυστικά σπήλαια ανεξερεύνητα δάση και πανάρχαια παλάτια, τα μαγικά ροφήματα που σταματούν τη γήρανση και παρατείνουν τη ζωή στο διηνεκές, τα παράξενα φυλαχτά που απαιτούν εξαιρετικά περίπλοκες διαδικασίες κατασκευής και οι ολέθριες συμφωνίες με τον Άρχοντα του Σκότους, είναι κάποιες από αυτές.

Σήμερα ωστόσο, αυτή η στάσιμη εικόνα αλλάζει, και μάλιστα κατά τρόπο εντελώς ριζοσπαστικό γιατί η αλματώδης τεχνολογική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών, κυρίως όσον αφορά τα συστήματα διαχείρισης και αποθήκευσης της πληροφορίας, ενθαρρύνει όλο και περισσότερους επιστήμονες-αυτούς τους σύγχρονους πρωτοπόρους της Γνώσης-να εξετάσουν το ακόλουθο ερώτημα:

Μήπως όλο αυτόν το καιρό αντιμετωπίζουμε λάθος το πρόβλημα;

Αντί να προσπαθούμε να επινοήσουμε τρόπους διατήρησης των οργανικών σωμάτων μας που είναι εκ φύσεως ευάλωτα και θνησιγενή, μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε κάπου αλλού;

Ίσως θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες μηχανημάτων που εξελίσσονται ραγδαία και αναπτύσσουν δυνατότητες που μόλις πριν από λίγα χρόνια ανήκαν στο χώρο της αισιόδοξης επιστημονικής φαντασίας. Αυτά τα μηχανήματα είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές.

Ως ιδέα, είναι πολύ προκλητική και ενδιαφέρουσα. Στο κάτω-κάτω, σύμφωνα με μια αυστηρά υλιστική θεώρηση των πραγμάτων, τι είναι το μυαλό μας αν όχι ένα πρόγραμμα που τρέχει μέσα σ’ έναν βιολογικό υπολογιστή τον οποίο αποκαλούμε εγκέφαλο;

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, θεωρητικά έστω είναι δυνατόν να αντιγράψουμε το ανθρώπινο μυαλό και να το μεταφορτώσουμε σ’ έναν υπολογιστή έτσι ώστε να δημιουργήσουμε μια μορφή ζωής που θα εξακολουθεί να υφίσταται μετά τη βιολογική κατάρρευση του σώματός μας, όπως προτείνει και ο γνωστός στοχαστής-επιστήμονας Stephen Hawking.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, η μεταφορά του ανθρώπινου μυαλού σ’ έναν λειτουργικό υπολογιστή και η επίτευξη της Αθανασίας μπορεί να έχει γίνει εφικτή και μάλιστα στο σχετικά προσεχές μέλλον.

Ο Stephen Hawking δεν είναι μόνος.

Ένας μεγάλος αριθμός από επιστήμονες και φιλοσόφους θεωρούν ότι η απάντηση στο πρόβλημα της επίτευξης της ανθρώπινης αθανασίας βρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας εδώ και αρκετό καιρό

Ο Ian Pearson, ο επικεφαλής της μελλοντολογικής μονάδας της British Telecom δήλωσε ήδη από το 2005 ότι οι γοργές πρόοδοι στην υπολογιστική ισχύ των υπολογιστών θα καταστήσουν την κυβερνό-αθανασία πραγματικότητα στα επόμενα 50 χρόνια.

Χρησιμοποίησε μάλιστα ως παράδειγμα την τεράστια εξέλιξη που έχει ήδη συντελεστεί στο χώρο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών τα τελευταία δέκα χρόνια.

Είναι γεγονός ότι η αλματώδης αύξηση στην υπολογιστική ισχύ των μηχανών είναι μια δραματική πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο εμφανής με κάθε χρόνο που περνάει.

Κάθε δύο χρόνια, ο αριθμός των μικροκυκλωμάτων ανά υπολογιστή, σύμφωνα με τον νόμο του Moore, διπλασιάζεται γεγονός που συνεπάγεται και μια αντίστοιχη αύξηση στις δυνατότητες τους ως προς την ταχύτητα και την ποσότητα επεξεργασίας δεδομένων.

Ray Kurzweil : Στιγμιότυπο απο την ομιλία του στο TEDX με τίτλο ' get ready for hybrid thinking

Πιο πρόσφατα, ένας άλλος ειδήμων του χώρου, ο Ray Kurzweil ο οποίος είναι συγγραφέας, επιστήμονας των υπολογιστών, εφευρέτης και φουτουριστής, πρότεινε ότι η ικανότητα του να μεταφέρεις ολόκληρο το μυαλό του ανθρώπου σ’ έναν υπολογιστή θα είναι εφικτή σε τέσσερεις δεκαετίες το πολύ.

Μάλιστα, η συγχώνευση ανθρώπινου μυαλού και υπολογιστή ενδέχεται να αυξήσει τη νοημοσύνη μας ένα δισεκατομμύριο φορές.

Το πρόβλημα που σκιάζει όλες αυτές τις αισιόδοξες δηλώσεις είναι η εκπληκτική πολυπλοκότητα του ανθρώπινου μυαλού.

Ο εγκέφαλός μας περιέχει εκατό δισεκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα, όσα είναι περίπου τα αστέρια που αποτελούν τον γαλαξία μας.

Αυτά τα κύτταρα επικοινωνούν μεταξύ τους με ηλεκτροχημικούς παλμούς που μεταδίδονται μέσω περίπλοκων δικτύων τα οποία δημιουργούν κάπου εκατό τρισεκατομμύρια συνδέσεις μεταξύ τους.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ήδη αρχίσει να μιμούμαστε τις λειτουργίες ενός ανθρώπινου μυαλού στο χώρο της πληροφορικής.

Σε ένα εγχείρημα που ονομάστηκε The Blue Brain project, ο Ηenry Arkram και η ομάδα του κατάφεραν να μιμηθούν επιτυχώς τη λειτουργία του νωτιαίου μυαλού μιας γάτας, ενός ιστού που είναι κοινός στον οργανισμό όλων των θηλαστικών. Αν και απέχουμε πολύ ακόμα από το να αντιγράψουμε με ακρίβεια και ολοκληρωτικά ένα ανθρώπινο μυαλό, είναι πλέον λογικό να υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί κατά τη διάρκεια της ζωής των σημερινών ανθρώπων.

Το κατά πόσο βέβαια η συγκεκριμένη εφαρμογή θα είναι προσιτή για όλους, ως προς το οικονομικό κόστος που θα απαιτείται για την εκτέλεσή της, είναι κάτι το εξαιρετικά αμφισβητήσιμο. Σίγουρα, στην αρχή τουλάχιστον θα είναι εφικτή μόνο για τα εξαιρετικά προνομιούχα μέλη της κοινωνίας μας, την οικονομική ελίτ δηλαδή η οποία θα μεταμορφωθεί σε μια μετανθρώπινη κοινότητα όντων που θα αποκτήσουν χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά που προσδιορίζουν έναν θεό.

Ο κίνδυνος της εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας και εξαιρετικά ολιγάριθμης κοινωνικής τάξης αθανάτων που κατά πάσα πιθανότητα θα κρατήσουν αυτή τη δυνατότητα στη δική τους αποκλειστική κυριότητα είναι παραπάνω από αναπόφευκτος.

Δεν αποκλείεται το μέλλον του ανθρώπου να σημαδευτεί από μια ανελέητη σύρραξη ανάμεσα στους μετανθρώπινους δυνάστες του και στις μάζες των θνητών μη-προνομιούχων που θα διεκδικούν και αυτοί το δικαίωμα στην αιώνια ζωή.

Υπάρχει και μια ακόμα παράμετρος σ’ αυτή την μελλοντική πραγματικότητα που μοιάζει εξίσου ενοχλητική: Η ικανότητα της αντιγραφής του ανθρώπινου μυαλού σε υπολογιστές βασίζεται στη "σκληρή" επιστήμη η οποία ερμηνεύει τον εγκέφαλο ως ένα είδος βιολογικού υπολογιστή που στέλνει ηλεκτρονικά σήματα παρόμοια με αυτά που καθορίζονται από ένα πρόγραμμα.

Αν αποκρυπτογραφήσουμε αυτόν τον κώδικα και φτιάξουμε έναν υπολογιστή ο οποίος θα είναι αρκετά ισχυρός ώστε να διαθέτει 100 τρισεκατομμύρια διασυνδέσεις για παράδειγμα, αυτό το μηχάνημα θα μπορεί να διαβάσει τον εν λόγω κώδικα και να μιμηθεί την συνείδηση. Τότε θα μπορούμε να μεταφορτώσουμε το μυαλό μας σε αυτόν. Οι λειτουργίες του μυαλού που βιώνουμε ξεκινούν από νευροβιολογικούς μηχανισμούς, από τα νευρικά κυκλώματα του μυαλού μας.

Αν οι ίδιες λειτουργίες υιοθετηθούν από μια διαφορετική υποδομή, εξοπλισμένες με παραμέτρους και λειτουργώντας έτσι ώστε να παράγουν παρόμοια αποτελέσματα με αυτά του μυαλού, τότε το μυαλό γίνεται ανεξάρτητο από τη βιολογική του βάση. Υπάρχει ωστόσο ένα πρόβλημα με όλα αυτά:

Πως θα είμαστε σίγουροι πως όταν πραγματοποιηθεί αυτή η μεταφόρτωση της πληροφορίας, θα έχουμε διασώσει το μυαλό του ανθρώπου και όχι ένα αντίγραφό του;

Προς το παρόν τουλάχιστον δεν μας είναι δυνατόν να μετρήσουμε κατά πόσο κάποιος έχει συνειδητότητα και στην πραγματικότητα δεν είμαστε καν σίγουροι για το τι συνιστά ακριβώς το φαινόμενο της συνείδησης.

Τα αρχέγονα ένστικτα ενός ανθρώπου για παράδειγμα καθώς και οι γενετικές πληροφορίες που φωλιάζουν μέσα στα κύτταρά του, αποτελούν τμήματα της συνείδησής του και θα μεταφορτωθούν σε ψηφιακή μορφή στο αντίγραφό του;

Είμαστε απλά μια δομή από πληροφορίες ή κάτι περισσότερο και πιο παράξενο από αυτό;

Υπάρχουν ήδη ενδείξεις που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συνείδηση ως φαινόμενο δεν εδράζεται αποκλειστικά στο χώρο του εγκεφάλου. Επίσης, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η διαπίστωση ότι η συνείδηση καθορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη μορφή και τη φύση του σώματός που τη φιλοξενεί.

Πως θα μπορούμε επομένως να βασιστούμε σε αυτά που μας λέει το ψηφιακό παράγωγο που θα έχουμε δημιουργήσει και πως θα γνωρίζουμε πέρα από κάθε μορφής αμφιβολία ότι θα είναι ο πρωτότυπος άνθρωπος και όχι απλά μια ηλεκτρονική προσομοίωση του;

Who is Who

Ο Έρικ Σμυρναίος είναι κατά το ήμισυ Έλληνας και κατά το ήμισυ Φιλανδός, και γεννήθηκε στην Αγγλία το 1970, όπου και σπούδασε Νομικά. Από το 1993 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα όπου, στον ελεύθερο χρόνο του, αρέσκεται να γράφει διηγήματα και μυθιστορήματα που κινούνται στο χώρο του φανταστικού. Παρά το ότι η μητρική του γλώσσα δεν είναι τα ελληνικά, τα έργα του είναι γραμμένα σε αυτή τη γλώσσα, την οποία ο ίδιος θεωρεί “την τελειοτέρα όλων των γλωσσών”. Κατά τα άλλα, του αρέσει ο κινηματογράφος φαντασίας, με ιδιαίτερη προτίμηση στο είδος του μεταφυσικού θρίλερ και της επιστημονικής φαντασίας, το διάβασμα, οι πεζοπορίες στα συναρπαστικά ελληνικά βουνά και η εξερεύνηση μυστηριακών τόπων, κατά προτίμηση κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Φιλοδοξεί μια μέρα να πατήσει το πόδι του στον πλανήτη Άρη, αν κι έχει αποδεχτεί πλέον το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι μάλλον απίθανο. Τα τέσσερα βιβλία του Συγγραφέα : α) Η Κυρά Της Πόλης β) Δεσμοί Αίματος γ) Η Εκδίκηση της Κασσάνδρας.δ ) Κθούλου Φτού-νγκ

Επιστροφή

Μοιραστείτε το άρθρο !